1500 بازدید
45 دیدگاه
ماهی تیلاپیلا که به آن لقب «مرغ آبزی» را می‌دهند از این نظرکه منبع عالی پروتئین است و برای ساختن عضلات حیاتی است، مورد اقبال قرار می‌گیرد، و از طرف دیگر با این استدلال که از ژامبون بدتر است مورد بد اقبالی. طرفداران پرورش این ماهی معتقدند که با پرورش این ماهی مانع انقراض ماهی‌های غیرپرورشی می‌شویم، در حالی‌که مخالفان، معضلات بهداشتی و محیط‌زیستی را مطرح می‌کنند. حق با کدامیک است؟ پاسخ کاملا سیاه و سفید نیست.
تیلا پیلا از نظر علم تغذیه
تیلاپیلا ماهی آبهای شیرین است، با گوشتی سفید و بوی ملایم که همین موجب محبوبیت این ماهی در بین کسانی شده که بوی تند ماهی را دوست ندارند. میزان کالری آن نسبتا کم (در هر 28 گرم 130 کالری) و از نظر پروتئین غنی است، اما اگر شما به دنبال گوشت سالمی هستید که حاوی چربی امگا 3 باشد، تیلاپیلا گزینه خوبی نیست.
میزان چربی آن پائین است،2-3 گرم در هر پرس غذا که فقط 2/0گرم آن امگا3 است. تیلاپیلای غیرپرورشی با گیاهان دریایی و جلبک تغذیه می‌شود در حالی‌که نوع پرورشی آن با ذرت و سویا، و همین دلیل پائین بودن میزان امگا 3 در این ماهی است.
تیلا پیلا از نظر محیط‌زیست
مزارع پرورش ماهی اگر به طور مناسب مدیریت نشوند به دلیل داشتن تاثیرات نامطلوب بر محیط‌زیست، مانند آلوده کردن آب و در صورت رخنه به محیط طبیعی، انتقال بیماری به ماهی‌های غیر پرورشی همواره محل تردید بوده‌اند. فعالان محیط‌زیست به سایر مزارع پرورش ماهی سالومون و میگو هم همین ایراد را وارد می‌کنند، اما به نظر می‌رسد، برنامه‌های تنظیم مقررات و اخذ تاییدیه به آرامی در کار تغییر اوضاع هستند.
برنامه‌های نظارت بر غذاهای دریایی که برای خرید محصولات دریایی صید شده یا پرورش داده شده توصیه‌های بهداشتی ارائه می‌کند، تیلاپیلای پرورشی در کشورهای آمریکا و کانادا و اکوادوررا بهترین می‌داند، اما بیشتر ماهی‌هایی که محل پرورش آنها آسیا است نمره قبولی نمی‌گیرند.
هرچند سازمان فوق، ماهی‌های پرورش یافته در چین و تایوان را از لیست «اجتناب شود» در سال 2011 به لیست «جایگزین خوب» در سال 2014 تغییر داد، اما ماهی‌های محصول آسیا هنوز هم به دلیل نگرانی‌هایی که در مورد مدیریت زباله و استفاده از مواد شیمیایی وجود دارد در زمره «بهترین انتخاب» قرار نمی‌گیرند.
مزارع پرورش تیلاپیلا در آمریکا و کانادا وضعیت قابل قبولی دارند، زیرا مخازن آب به صورت بسته است که مشکل آلودگی آب و یا نفوذ ماهی‌ها به آبهای آزاد را ندارند.
در اکوادور ماهی‌های تیلاپیلا در حوضچه‌هانگهداری می‌شوند که در آنها آب تازه جاری جریان دارد، تعداد ماهی‌ها محدود است، لذا احتمال بروز بیماری، نیاز به مواد شیمیایی و آلودگی آب کاهش می‌یابد.
تیلا پیلا از نظر آلودگی
درباره پسمانده دارو چه می‌دانیم؟ نگرانی اصلی با این خیل عظیم صادرات محصولات دریایی که تیلاپیلا هم از این قاعده مستثنی نیست، به هر حال بستگی به این دارد که ماهی در کجا و چگونه پرورش یافته است.
طبق گزارشی که در سال 2011 منتشر شد، اتحادیه‌های اروپا و کانادا و آمریکا در بررسی‌های خود بین سال‌های 2000 تا 2009 در بین ماهی‌های تیلاپیلا (وسایر محصولات دریایی) باقیمانده داروهای دامپزشکی را یافتند. هم چنین در گزارش سال 2014 باقیمانده آنتی بیوتیک در ماهی‌های پرورشی تیلاپیلا که از چین و پاناما صادر شده بود یافت شد. هر چند میزان آن کم بود، اما نویسنده گزارش نگرانی خود را از ایجاد مقاومت دارویی در سطح عموم نسبت به آنتی‌بیوتیک در گزارش منعکس کرد.
در گزارش دیگری با بررسی36 نمونه تیلاپیلا که از کشورهای آمریکای لاتین و چین و ویتنام صادر شده بود، نیز روشن شد که هیچکدام تست‌های آنتی‌میکروبیال را نگذرانده بودند. گروه تحقیق همچنین در مورد وجود جیوه، کادمیم، ارسنیک و سرب در ماهی تیلا پیلا بررسی‌هایی انجام دادند که در تمام نمونه‌ها حداقل یکی از این عناصر وجود داشت اما میزان عنصر موجود کمتر از استاندارد FDA بود.
گروه‌های طرفدار محیط‌زیست تیلاپیلا را از نظر وجود جیوه نسبت به سایر ماهی‌ها مانند ماهی تن، کوسه و اره ماهی، انتخاب مطمئن‌تری می‌دانند. به هر حال، تیلاپیلا به دلایل متعدد طرفداران زیادی دارد.
ارزان‌قیمت و قابل دسترس است. با هر غذایی می‌توان آن را میل کرد، هر چند از نظر امگا3 غنی نیست، اما منبع خوب پروتئین کم چرب به حساب می‌آید و در مقایسه با گوشت‌های چرب مانند برگرها و ژامبون انتخاب بهتری است./
تیلا پیلا از نظر علم تغذیه
تیلاپیلا ماهی آبهای شیرین است، با گوشتی سفید و بوی ملایم که همین موجب محبوبیت این ماهی در بین کسانی شده که بوی تند ماهی را دوست ندارند. میزان کالری آن نسبتا کم (در هر 28 گرم 130 کالری) و از نظر پروتئین غنی است، اما اگر شما به دنبال گوشت سالمی هستید که حاوی چربی امگا 3 باشد، تیلاپیلا گزینه خوبی نیست.
میزان چربی آن پائین است،2-3 گرم در هر پرس غذا که فقط 2/0گرم آن امگا3 است. تیلاپیلای غیرپرورشی با گیاهان دریایی و جلبک تغذیه می‌شود در حالی‌که نوع پرورشی آن با ذرت و سویا، و همین دلیل پائین بودن میزان امگا 3 در این ماهی است.
تیلا پیلا از نظر محیط‌زیست
مزارع پرورش ماهی اگر به طور مناسب مدیریت نشوند به دلیل داشتن تاثیرات نامطلوب بر محیط‌زیست، مانند آلوده کردن آب و در صورت رخنه به محیط طبیعی، انتقال بیماری به ماهی‌های غیر پرورشی همواره محل تردید بوده‌اند. فعالان محیط‌زیست به سایر مزارع پرورش ماهی سالومون و میگو هم همین ایراد را وارد می‌کنند، اما به نظر می‌رسد، برنامه‌های تنظیم مقررات و اخذ تاییدیه به آرامی در کار تغییر اوضاع هستند.
برنامه‌های نظارت بر غذاهای دریایی که برای خرید محصولات دریایی صید شده یا پرورش داده شده توصیه‌های بهداشتی ارائه می‌کند، تیلاپیلای پرورشی در کشورهای آمریکا و کانادا و اکوادوررا بهترین می‌داند، اما بیشتر ماهی‌هایی که محل پرورش آنها آسیا است نمره قبولی نمی‌گیرند.
هرچند سازمان فوق، ماهی‌های پرورش یافته در چین و تایوان را از لیست «اجتناب شود» در سال 2011 به لیست «جایگزین خوب» در سال 2014 تغییر داد، اما ماهی‌های محصول آسیا هنوز هم به دلیل نگرانی‌هایی که در مورد مدیریت زباله و استفاده از مواد شیمیایی وجود دارد در زمره «بهترین انتخاب» قرار نمی‌گیرند.
مزارع پرورش تیلاپیلا در آمریکا و کانادا وضعیت قابل قبولی دارند، زیرا مخازن آب به صورت بسته است که مشکل آلودگی آب و یا نفوذ ماهی‌ها به آبهای آزاد را ندارند.
در اکوادور ماهی‌های تیلاپیلا در حوضچه‌هانگهداری می‌شوند که در آنها آب تازه جاری جریان دارد، تعداد ماهی‌ها محدود است، لذا احتمال بروز بیماری، نیاز به مواد شیمیایی و آلودگی آب کاهش می‌یابد.
تیلا پیلا از نظر آلودگی
درباره پسمانده دارو چه می‌دانیم؟ نگرانی اصلی با این خیل عظیم صادرات محصولات دریایی که تیلاپیلا هم از این قاعده مستثنی نیست، به هر حال بستگی به این دارد که ماهی در کجا و چگونه پرورش یافته است.
طبق گزارشی که در سال 2011 منتشر شد، اتحادیه‌های اروپا و کانادا و آمریکا در بررسی‌های خود بین سال‌های 2000 تا 2009 در بین ماهی‌های تیلاپیلا (وسایر محصولات دریایی) باقیمانده داروهای دامپزشکی را یافتند. هم چنین در گزارش سال 2014 باقیمانده آنتی بیوتیک در ماهی‌های پرورشی تیلاپیلا که از چین و پاناما صادر شده بود یافت شد. هر چند میزان آن کم بود، اما نویسنده گزارش نگرانی خود را از ایجاد مقاومت دارویی در سطح عموم نسبت به آنتی‌بیوتیک در گزارش منعکس کرد.
در گزارش دیگری با بررسی36 نمونه تیلاپیلا که از کشورهای آمریکای لاتین و چین و ویتنام صادر شده بود، نیز روشن شد که هیچکدام تست‌های آنتی‌میکروبیال را نگذرانده بودند. گروه تحقیق همچنین در مورد وجود جیوه، کادمیم، ارسنیک و سرب در ماهی تیلا پیلا بررسی‌هایی انجام دادند که در تمام نمونه‌ها حداقل یکی از این عناصر وجود داشت اما میزان عنصر موجود کمتر از استاندارد FDA بود.
گروه‌های طرفدار محیط‌زیست تیلاپیلا را از نظر وجود جیوه نسبت به سایر ماهی‌ها مانند ماهی تن، کوسه و اره ماهی، انتخاب مطمئن‌تری می‌دانند. به هر حال، تیلاپیلا به دلایل متعدد طرفداران زیادی دارد.
ارزان‌قیمت و قابل دسترس است. با هر غذایی می‌توان آن را میل کرد، هر چند از نظر امگا3 غنی نیست، اما منبع خوب پروتئین کم چرب به حساب می‌آید و در مقایسه با گوشت‌های چرب مانند برگرها و ژامبون انتخاب بهتری است./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
