بیماری adhd در بزرگسالان؛ علایم و راه‌های درمان

اختلال کم توجهی بیش فعالی به کودکان محدود نمی شود. ADHD در بزرگسالان یک اختلال سلامت روان است که شامل ترکیبی از مشکلات پایدار مانند مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی است. ADHD بزرگسالان می تواند منجر به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و سایر مشکلات شود.

اختلال کم توجهی بیش فعالی بزرگسالان (ADHD) یک اختلال سلامت روان است که شامل ترکیبی از «مشکلات پایدار» مانند مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است. ADHD بزرگسالان می تواند منجر به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و سایر مشکلات شود.

به گزارش «بهپو»، اگرچه به آن ADHD بزرگسالان گفته می شود اما، علائم در اوایل کودکی شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد. در برخی موارد، ADHD تا زمانی که فرد بالغ نشود، شناسایی یا تشخیص داده نمی شود. علائم ADHD بزرگسالان ممکن است به اندازه علائم ADHD در کودکان واضح نباشد. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما مبارزه با تکانشگری، بی قراری و مشکل در توجه ممکن است ادامه یابد.

درمان ADHD بزرگسالان مشابه درمان ADHD دوران کودکی است. درمان ADHD بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناختی (روان درمانی) و درمان برای هر گونه بیماری روانی است که همراه با ADHD رخ می دهد.

علائم ADHD در بزرگسالان

برخی از افراد مبتلا به ADHD با افزایش سن علائم کمتری دارند، اما برخی از بزرگسالان همچنان علائم عمده ای دارند که در عملکرد روزانه‌ی آنها اختلال ایجاد می کند. در بزرگسالان، ویژگی های اصلی ADHD ممکن است شامل مشکل در توجه، تکانشگری و بی قراری باشد. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD از ابتلا به آن آگاه نیستند. آنها فقط می دانند که کارهای روزمره می تواند یک چالش باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تمرکز کردن و اولویت بندی برایشان مشکل باشد، که منجر به از دست دادن مهلت انجام کارها و فراموشی جلسات یا برنامه های اجتماعی می شود. ناتوانی در کنترل تکانه ها می تواند از بی حوصلگی در صف انتظار یا رانندگی در ترافیک گرفته تا نوسانات خلقی و طغیان خشم متغیر باشد.

علائم ADHD در بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

● رفتارهای تکانشی

● بی نظمی و اشکال در اولویت بندی

● مهارت ضعیف در مدیریت زمان

● مشکلات تمرکز روی یک کار

● مشکل در انجام چند کار با هم

● فعالیت بیش از حد یا بی قراری

● برنامه ریزی ضعیف

● تحمل ناامیدی کم

● نوسانات خلقی مکرر

● مشکلات پیگیری و تکمیل وظایف

● طبع گرم

● مشکل در مقابله با استرس

بیشتر بخوانید: آیا بزرگسالان هم به اختلال کم توجهی بیش فعالی مبتلا می شوند؟

تفاوت رفتار معمولی با ADHD چیست؟

تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود علائمی مشابه ADHD دارد. اگر علائم و مشکلات شما اخیراً بروز کرده است یا در گذشته فقط گاهی اوقات رخ داده باشد، احتمالاً ADHD ندارید. ADHD تنها زمانی تشخیص داده می شود که علائم آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد «مشکلات مداوم» در بیش از یک بخش از زندگی شما شود. این علائم پایدار و مخرب را می توان در اوایل دوران کودکی ردیابی کرد.

تشخیص ADHD در بزرگسالان می تواند دشوار باشد زیرا برخی از علائم ADHD مشابه علائم ناشی از سایر بیماری ها مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است و بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب نیز دارند.

علل ADHD در بزرگسالان

در حالی که علت دقیق ADHD مشخص نیست، تلاش محققان برای کشف علت دقیق آن ادامه دارد. عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD دخیل باشند عبارتند از:

1- ژنتیک: ADHD را می توانیم در افراد یک خانواده ببینیم و مطالعات نشان می دهد که ژن ها ممکن است نقش داشته باشند.

2- محیط: برخی از عوامل محیطی نیز ممکن است خطر را افزایش دهند، مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.

3- بروز مشکل در دوران جنینی: مشکلات سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی رشد ممکن است نقش داشته باشد.

عوامل خطر

خطر ADHD ممکن است افزایش یابد اگر:

1- شما خویشاوندان خونی مانند والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ADHD یا سایر اختلالات سلامت روان دارید

2- مادر شما در دوران بارداری سیگار می‌کشید، الکل می‌نوشید یا مواد مخدر مصرف می‌کرد

3- در دوران کودکی در معرض سموم محیطی مانند سرب، که عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شود قرار داشتید.

4- نارس به دنیا آمده باشید.

عوارض بیماری ADHD

ADHD می تواند زندگی را برای شما سخت کند. ADHD با موارد زیر مرتبط است:

● عملکرد ضعیف در مدرسه یا کار

● بیکاری

● مشکلات مالی

● مشکل با رعایت قوانین

● سوء استفاده از الکل یا مواد دیگر

● تصادفات مکرر اتومبیل یا حوادث دیگر

● روابط دوستانه یا متاهلی ناپایدار

● سلامت جسمی و روانی ضعیف

● تصویر ضعیف از خود

● اقدام به خودکشی

شرایط همزیستی

اگرچه ADHD باعث مشکلات روانی یا رشدی دیگر نمی شود اما اختلالات دیگر اغلب همراه با ADHD رخ می دهند و درمان را چالش برانگیزتر می کنند. از جمله این اختلالات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- اختلالات خلقی: بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD افسردگی، اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خلقی هم دارند. در حالی که ناراحتی های خلقی لزوماً مستقیماً به دلیل ADHD نیست اما، الگوی مکرر شکست ها و ناامیدی های ناشی از ADHD می تواند افسردگی را بدتر کند.

2- اختلالات اضطرابی: اختلالات اضطرابی اغلب در بزرگسالان مبتلا به ADHD رخ می دهد. اختلالات اضطرابی ممکن است باعث نگرانی شدید، عصبی بودن و سایر علائم شود. اضطراب می تواند با چالش ها و مشکلات ناشی از ADHD بدتر شود.

3- سایر اختلالات روانی: بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض افزایش خطر سایر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات شخصیت، اختلال انفجاری متناوب و اختلالات مصرف مواد هستند.

4- ناتوانی در یادگیری: بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در تست های تحصیلی امتیاز کمتری نسبت به سن، هوش و تحصیلاتشان داشته باشند. اختلالات یادگیری می تواند شامل مشکلات در درک و برقراری ارتباط باشد.

تشخیص ADHD

تشخیص علائم و نشانه های ADHD در بزرگسالان دشوار است. با این حال، علائم اصلی در اوایل زندگی - قبل از 12 سالگی - شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد و مشکلات بزرگی ایجاد می کند.

هیچ آزمایشی نمی تواند تشخیص ADHD را تایید کند. پزشک برای تشخیص از روش های زیر کمک می گیرد:

● معاینه فیزیکی، برای کمک به رد سایر علل احتمالی علائم

● جمع‌آوری اطلاعات، مانند پرسیدن سوالاتی در مورد مسائل پزشکی فعلی، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی و سابقه علائم

● مقیاس های رتبه بندی ADHD یا تست های روانشناختی برای کمک به جمع آوری و ارزیابی اطلاعات در مورد علائم

سایر بیماری هایی که شبیه ADHD هستند

برخی از بیماری ها یا درمان‌ها ممکن است علائم و نشانه‌هایی مشابه علائم ADHD ایجاد کنند. مثال‌ها عبارتند از:

● اختلالات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات رفتاری، نقص یادگیری و زبان یا سایر اختلالات روانپزشکی

● بیماری هایی که می تواند بر تفکر یا رفتار تأثیر بگذارد، مانند اختلال رشد، اختلال تشنج، مشکلات تیروئیدی، اختلالات خواب، آسیب مغزی یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی)

● مخدرها و داروها، مانند سوء مصرف الکل یا مواد مخدر و برخی داروها

بیشتر بخوانید: تکنیک های کسب آرامش در بیش فعالی

درمان ADHD در بزرگسالان

درمان‌های استاندارد ADHD در بزرگسالان معمولاً شامل دارو، آموزش، آموزش مهارت‌ها و مشاوره روان‌شناختی است. ترکیبی از اینها اغلب موثرترین درمان است. این درمان ها می توانند به مدیریت بسیاری از علائم ADHD کمک کنند، اما آن را درمان قطعی نمی کنند. ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود چه درمانی برای شما بهتر است.

به گزارش «بهپو» و به نقل از «مایوکلینیک»، مبتلایان به ADHD می توانند به سادگی یاد بگیرند که چگونه عارضه را تحت کنترل خود در بیاورند. درمان های طولانی مدت مشکلات را در خانه و محل کار کاهش می دهد و بیماران را به خانواده و اهداف تخصصی خود نزدیک تر می کند./