1500 بازدید
45 دیدگاه
دانشمندان مدت‌هاست که دریافته‌اند گذراندن وقت با عزیزان برای سلامت درازمدت شما خوب است و ممکن است خطر زوال شناختی را در شما کاهش دهد، در حالی که تنهایی با فشارخون بالاتر، التهاب و ضعف دستگاه ایمنی ارتباط دارد.
دانشمندان مدت‌هاست که دریافته‌اند گذراندن وقت با عزیزان برای سلامت درازمدت شما خوب است و ممکن است خطر زوال شناختی را در شما کاهش دهد، در حالی که تنهایی با فشارخون بالاتر، التهاب و ضعف دستگاه ایمنی ارتباط دارد.
اما دقیقا چرا تنهایی این اثرات بد را بر سلامت و بهزیستی شما دارد؟
به گزارش هافینگتون پست، یک دلیل براساس یک بررسی جدید، ممکن است مربوط به تغییرات سلولی باشد که تنهایی در بدن‌های ما برمی‌انگیزد و می‌تواند ما را به عفونت‌های ویروسی آسیب‌پذیرتر کند.
دکتر جان کاسیوپو، استاد روانشناسی و علوم اعصاب رفتاری در دانشگاه شیکاگو و یکی از دو نویسنده بررسی جدید می‌گوید: «احساس تنهایی به معنای آن است که در یک محیط مرتبط با اجتماع نباشید، بلکه در محیطی نسبتا خصمانه قرار داشته باشید.» کاسیوپو نوشت: «در محیط‌های مرتبط با اجتماع، حفاظت در مقابل عفونت‌های ویروسی به‌خصوص مهم است، در حالی که در محیط‌های خصمانه حفاظت در مقابل عفونت‌های باکتریایی اهمیت دارد.» به عبارت دیگر، تغییرات سلولی که باعث گرایش به حفاظت در برابر باکتری‌ها می‌شود، ممکن است به قیمت از دست دادن توانایی در برابر عفونت‌های ویروسی تمام شود.
پژوهشگران در این بررسی تنظیم ژن سلول‌های سفید خون را که در محافظت بدن در برابر هم باکتری‌ها و هم ویروس‌ها نقش دارند، آنالیز کردند- در 141 انسان سالمند در طول یک دوره 5 ساله و در یک گروه جداگانه میمون‌های ماکاک رزوس که رفتارهای دال بر انزوای اجتماعی را نشان می‌دهند. این پژوهشگران به این نتیجه رسیدند التهاب و اختلال در پاسخ‌های ضدویروسی بدن در اثرات بد تنهایی بر سلامت نقش دارد. به نظر می‌رسد این یافته‌ها از پژوهش‌های پیشین در سالمندان حمایت کنند؛ احساس انزوای اجتماعی ممکن است خطر مرگ زودرس را تا 14 درصد افزایش دهد.
دکتر ماتیو لوربر، رئیس موقت روانپزشکی کودک و نوجوان در بیمارستان لنوکس هیل در نیویورک که در این بررسی شرکت نداشت، در این باره می‌گوید: «این بررسی به‌طور خاص نشان داد تنهایی باعث واکنش‌های فیزیولوژیک در افراد می‌شود.»
لوربر می‌گوید: «این نخستین بررسی است که من دیده‌ام به جزئیات وارد شده است و نشان می‌دهد که تنهایی به کاهش تولید لوکوسیت‌ها یا سلول‌های سفید خون می‌انجامد و شمار مونوسیت‌های نابالغ- نوعی از سلول‌های سفید خون- را افزایش می‌دهد.» اما اگر بخواهیم صریح باشیم، این پژوهش به‌طور قطعی چیزی را ثابت نمی‌کند.
سازمان ملی سلامت انگلستان در پستی در بلاگش درباره این بررسی می‌نویسد: «این بررسی ثابت نکرده است که انسان‌های منزوی از اجتماع با احتمال بیشتر بیمار می‌شوند یا زودتر می‌میرند. احساس تنهایی و انزوای اجتماعی می‌توانند عواطف پیچیده‌ای باشند که ممکن است تحت‌تاثیر بسیاری از شرایط شخصی، بهداشتی و زندگی قرار گیرند.»
با این حال سازمان ملی سلامت انگلستان در ادامه می‌گوید: «منصفانه باید گفت آنچه این پژوهش و سایر پژوهش‌ها نشان می‌دهند، این است که سازوکارهای زیست‌شناختی زمینه‌ساز هر چه باشند، در هر حال به نظر می‌رسد احساس تنهایی و انزوای اجتماعی به طریقی با بیماری و ناخوشی ارتباط دارند.» این پژوهشگران می‌گویند قصد دارند به بررسی چگونگی منتهی شدن تنهایی به پیامدهای بد بهداشتی ادامه دهند و دریابند چگونه می‌توان از این اثرات در سالمندان جلوگیری کرد./
دکتر جان کاسیوپو، استاد روانشناسی و علوم اعصاب رفتاری در دانشگاه شیکاگو و یکی از دو نویسنده بررسی جدید می‌گوید: «احساس تنهایی به معنای آن است که در یک محیط مرتبط با اجتماع نباشید، بلکه در محیطی نسبتا خصمانه قرار داشته باشید.» کاسیوپو نوشت: «در محیط‌های مرتبط با اجتماع، حفاظت در مقابل عفونت‌های ویروسی به‌خصوص مهم است، در حالی که در محیط‌های خصمانه حفاظت در مقابل عفونت‌های باکتریایی اهمیت دارد.» به عبارت دیگر، تغییرات سلولی که باعث گرایش به حفاظت در برابر باکتری‌ها می‌شود، ممکن است به قیمت از دست دادن توانایی در برابر عفونت‌های ویروسی تمام شود.
پژوهشگران در این بررسی تنظیم ژن سلول‌های سفید خون را که در محافظت بدن در برابر هم باکتری‌ها و هم ویروس‌ها نقش دارند، آنالیز کردند- در 141 انسان سالمند در طول یک دوره 5 ساله و در یک گروه جداگانه میمون‌های ماکاک رزوس که رفتارهای دال بر انزوای اجتماعی را نشان می‌دهند. این پژوهشگران به این نتیجه رسیدند التهاب و اختلال در پاسخ‌های ضدویروسی بدن در اثرات بد تنهایی بر سلامت نقش دارد. به نظر می‌رسد این یافته‌ها از پژوهش‌های پیشین در سالمندان حمایت کنند؛ احساس انزوای اجتماعی ممکن است خطر مرگ زودرس را تا 14 درصد افزایش دهد.
دکتر ماتیو لوربر، رئیس موقت روانپزشکی کودک و نوجوان در بیمارستان لنوکس هیل در نیویورک که در این بررسی شرکت نداشت، در این باره می‌گوید: «این بررسی به‌طور خاص نشان داد تنهایی باعث واکنش‌های فیزیولوژیک در افراد می‌شود.»
لوربر می‌گوید: «این نخستین بررسی است که من دیده‌ام به جزئیات وارد شده است و نشان می‌دهد که تنهایی به کاهش تولید لوکوسیت‌ها یا سلول‌های سفید خون می‌انجامد و شمار مونوسیت‌های نابالغ- نوعی از سلول‌های سفید خون- را افزایش می‌دهد.» اما اگر بخواهیم صریح باشیم، این پژوهش به‌طور قطعی چیزی را ثابت نمی‌کند.
سازمان ملی سلامت انگلستان در پستی در بلاگش درباره این بررسی می‌نویسد: «این بررسی ثابت نکرده است که انسان‌های منزوی از اجتماع با احتمال بیشتر بیمار می‌شوند یا زودتر می‌میرند. احساس تنهایی و انزوای اجتماعی می‌توانند عواطف پیچیده‌ای باشند که ممکن است تحت‌تاثیر بسیاری از شرایط شخصی، بهداشتی و زندگی قرار گیرند.»
با این حال سازمان ملی سلامت انگلستان در ادامه می‌گوید: «منصفانه باید گفت آنچه این پژوهش و سایر پژوهش‌ها نشان می‌دهند، این است که سازوکارهای زیست‌شناختی زمینه‌ساز هر چه باشند، در هر حال به نظر می‌رسد احساس تنهایی و انزوای اجتماعی به طریقی با بیماری و ناخوشی ارتباط دارند.» این پژوهشگران می‌گویند قصد دارند به بررسی چگونگی منتهی شدن تنهایی به پیامدهای بد بهداشتی ادامه دهند و دریابند چگونه می‌توان از این اثرات در سالمندان جلوگیری کرد./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
