1500 بازدید
45 دیدگاه
سازمان غذا و داروی آمریکا نوعی انسولین نوترکیب انسانی استنشاقی، سریع‌الاثر و با فرمولاسیون پودر خشک را با نام Afrezza–Mannkind ساخت Sanofi، برای درمان بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 یا 2 مورد تایید قرار داد.
سازمان غذا و داروی آمریکا نوعی انسولین نوترکیب انسانی استنشاقی، سریع‌الاثر و با فرمولاسیون پودر خشک را با نام Afrezza–Mannkind ساخت Sanofi، برای درمان بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 یا 2 مورد تایید قرار داد. این دارو در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، باید در ترکیب با انسولین طولانی‌اثر تجویز شود. نوع دیگری از انسولین استنشاقی و سریع‌الاثر با نام Exubera در سال 2006 برای همین منظور مورد تائید قرار گرفته بود، اما سال بعد از بازار دارویی خارج شد.
انسولین‌های سریع‌الاثر
آنالوگ‌های انسولین سریع‌الاثر شروع اثر سریع‌تر و دوره اثر کوتاه‌تری نسبت به انسولین رگولار دارند و بلافاصله قبل از شروع غذا، همزمان با شروع غذا یا بلافاصله پس از اتمام غذا مصرف می‌شوند. علاوه بر راحت بودن این انسولینها، به‌نظر می‌رسد نسبت به انسولین رگولار در کاهش HbA1c کمی موثرتر بوده و هیپوگلیسمی کمتری ایجاد می‌کند.
در حال حاضر، 3 نوع آنالوگ انسولین سریع‌الاثر در دسترس قرار دارند: انسولین آسپارت (Novolog)، انسولین گلولیزین (Apidra) و انسولین لیسپرو (Humalog). همه این نوع انسولینها که برای استفاده در درمان دیابت نوع یک و 2 تایید شده‌اند، چه به صورت زیرپوستی، پمپ انسولین یا تزریق وریدی تجویز می‌شوند.
در حال حاضر، 3 نوع آنالوگ انسولین سریع‌الاثر در دسترس قرار دارند: انسولین آسپارت (Novolog)، انسولین گلولیزین (Apidra) و انسولین لیسپرو (Humalog). همه این نوع انسولینها که برای استفاده در درمان دیابت نوع یک و 2 تایید شده‌اند، چه به صورت زیرپوستی، پمپ انسولین یا تزریق وریدی تجویز می‌شوند.
فارماکوکینتیک
در یک مطالعه منتشر نشده که در 12 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد، 8 واحد Afrezza با دوز مشابه انسولین لیسپرو مقایسه شد. غلظت سرمی در مصرف کنندگان Afrezza سریع‌تر به حد بالایی خود می‌رسد، اما شروع اثر در هر دو دارو، یکسان بود. حداکثر اثر Afrezza حدود 50 دقیقه پس از تجویز و حداکثر اثر انسولین لیسپرو حدود 120 دقیقه پس از تزریق آن دیده شد. انسولین استنشاقی دوره عملکرد کوتاه‌تر از انسولین لیسپرو داشت (3 ساعت در مقابل 4 ساعت).
مطالعات بالینی
تایید Afrezza براساس نتایج دو مطالعه بالینی منتشر نشده انجام شده است. در کارآزمایی نخست، 344 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک کنترل نشده به دو گروه دریافت انسولین استنشاقی یا تزریق زیرپوستی انسولین آسپارت، هر دو در ترکیب با انسولین پایه، در زمان مصرف غذا تقسیم شدند. پس از 24 هفته، میانگین کاهش HbA1c در دو گروه تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. درصد بیمارانی که در گروه انسولین آسپارت به HbA1c کمتر یا مساوی 7 درصد رسیدند، 1/27 درصد و در گروه انسولین استنشاقی، 8/13 درصد گزارش شد.
در مطالعه دوم، 479 فرد بزرگسال با دیابت نوع 2 که علیرغم درمان با متفورمین تنها یا 2 یا بیشتر از دیگر داروهای آنتی‌دیابتیک، به کنترل کافی نرسیده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه انسولین استنشاقی و پلاسبو تقسیم شدند. پس از 24 هفته، بیماران گروه انسولین استنشاقی در مقایسه با گروه کنترل، کاهش قابل‌توجهی را در میزان HbA1c خود نشان دادند. همچنین، درصد افرادی که در گروه انسولین استنشاقی به HbA1c کمتر یا مساوی 7 رسیده بودند، 2/32 درصد و 3/15 درصد در گروه پلاسبو بود.
در یک مطالعه 52 هفته‌ای با حضور 677 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که علیرغم انسولین درمانی با یا بدون داروهای آنتی‌دیابتیک به کنترل مناسبی در سطح قند خون خود نرسیده بودند، به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده انسولین استنشاقی همراه با انسولین گلارژین در زمان خواب یا دو بار در روز انسولین biaspart (نوعی انسولین از پیش مخلوط شده زیرپوستی که حاوی 70 درصد سوسپانسیون پروتامین انسولین آسپارت (مشابه با انسولین NPH) و 30 درصد انسولین آسپارت است) تقسیم شدند. میانگین کاهش HbA1c در گروه انسولین استنشاقی نسبت به گروه مقابل برتری خاصی نداشت.
در مطالعه دوم، 479 فرد بزرگسال با دیابت نوع 2 که علیرغم درمان با متفورمین تنها یا 2 یا بیشتر از دیگر داروهای آنتی‌دیابتیک، به کنترل کافی نرسیده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه انسولین استنشاقی و پلاسبو تقسیم شدند. پس از 24 هفته، بیماران گروه انسولین استنشاقی در مقایسه با گروه کنترل، کاهش قابل‌توجهی را در میزان HbA1c خود نشان دادند. همچنین، درصد افرادی که در گروه انسولین استنشاقی به HbA1c کمتر یا مساوی 7 رسیده بودند، 2/32 درصد و 3/15 درصد در گروه پلاسبو بود.
در یک مطالعه 52 هفته‌ای با حضور 677 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که علیرغم انسولین درمانی با یا بدون داروهای آنتی‌دیابتیک به کنترل مناسبی در سطح قند خون خود نرسیده بودند، به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده انسولین استنشاقی همراه با انسولین گلارژین در زمان خواب یا دو بار در روز انسولین biaspart (نوعی انسولین از پیش مخلوط شده زیرپوستی که حاوی 70 درصد سوسپانسیون پروتامین انسولین آسپارت (مشابه با انسولین NPH) و 30 درصد انسولین آسپارت است) تقسیم شدند. میانگین کاهش HbA1c در گروه انسولین استنشاقی نسبت به گروه مقابل برتری خاصی نداشت.
عوارض جانبی
شایع‌ترین عوارض جانبی که با Afrezza گزارش شده، عبارتند از التهاب یا درد گلو، سرفه و هیپوگلیسمی. سرفه در حدود 27 درصد بیماران گروه انسولین استنشاقی رخ داد که شایع‌ترین دلیل قطع دارو نیز به شمار می‌آمد. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، هیپوگلیسمی شدید و غیر شدید در دریافت کنندگان Afrezza بیشتر دیده شد.
کارآزمایی‌های بالینی Afrezza که به مدت 2 سال به‌طول انجامید، نشان داد حجم فشاری بازدمی در ثانیه اول (FEV1) در افراد دریافت کننده انسولین استنشاقی نسبت به دیگر بیماران 40 میلی‌لیتر بیشتر کاهش داشته است. این کاهش در همان 3 ماه اول درمان رخ داد و به مدت 2 سال به‌طول انجامید. عملکرد ریوی باید پیش از شروع و 6 ماه پس از شروع درمان و سپس سالانه مورد ارزیابی قرار گیرد. اگر بیماری علائمی از ویزینگ، برونکواسپاسم، مشکلات تنفسی و سرفه نشان داد، باید با تواتر بیشتری مورد بررسی قرار گیرد. اگر FEV1 بیشتر یا مساوی 20 درصد کاهش داشت یا علائم ریوی پایدار ماند، باید تجویز Afrezza متوقف شود.
در کارآزمایی‌های بالینی، در 2 بیمار با سابقه مصرف زیاد دخانیات و Afrezza، سرطان ریه مشاهده شد، در حالی که در بیماران گروه مقابل این مسئله دیده نشد. پس از اتمام کارآزمایی، 2 مورد دیگر سرطان ریه در افراد غیرسیگاری تحت درمان با Afrezza دیده شد. به همین دلیل، سازمان غذا و داروی آمریکا کارخانه سازنده را ملزم به انجام یک مطالعه 5 ساله کرده تا خطرات بدخیمی طولانی مدت آن بررسی شود. Afrezza در بیماران مبتلا به بیماری مزمن تنفسی (آسم، COPD) منع مصرف دارد، زیرا خطر برونکواسپاسم را زیاد می‌کند. همچنین نباید در بیماران سیگاری یا کسانی که کمتر از 6 ماه است سیگار خود را قطع کرده‌اند، استفاده شود. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که Afrezza دریافت کرده‌اند، به‌طور میانگین 49/0 کیلوگرم وزن اضافه کرده‌اند، در مقایسه با گروه پلاسبو که 13/1 کیلوگرم کاهش وزن داشته‌اند. کتواسیدوز دیابتیک نیز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و تحت درمان با Afrezza، در مقایسه با دیگر انسولینها، بیشتر دیده شد./
کارآزمایی‌های بالینی Afrezza که به مدت 2 سال به‌طول انجامید، نشان داد حجم فشاری بازدمی در ثانیه اول (FEV1) در افراد دریافت کننده انسولین استنشاقی نسبت به دیگر بیماران 40 میلی‌لیتر بیشتر کاهش داشته است. این کاهش در همان 3 ماه اول درمان رخ داد و به مدت 2 سال به‌طول انجامید. عملکرد ریوی باید پیش از شروع و 6 ماه پس از شروع درمان و سپس سالانه مورد ارزیابی قرار گیرد. اگر بیماری علائمی از ویزینگ، برونکواسپاسم، مشکلات تنفسی و سرفه نشان داد، باید با تواتر بیشتری مورد بررسی قرار گیرد. اگر FEV1 بیشتر یا مساوی 20 درصد کاهش داشت یا علائم ریوی پایدار ماند، باید تجویز Afrezza متوقف شود.
در کارآزمایی‌های بالینی، در 2 بیمار با سابقه مصرف زیاد دخانیات و Afrezza، سرطان ریه مشاهده شد، در حالی که در بیماران گروه مقابل این مسئله دیده نشد. پس از اتمام کارآزمایی، 2 مورد دیگر سرطان ریه در افراد غیرسیگاری تحت درمان با Afrezza دیده شد. به همین دلیل، سازمان غذا و داروی آمریکا کارخانه سازنده را ملزم به انجام یک مطالعه 5 ساله کرده تا خطرات بدخیمی طولانی مدت آن بررسی شود. Afrezza در بیماران مبتلا به بیماری مزمن تنفسی (آسم، COPD) منع مصرف دارد، زیرا خطر برونکواسپاسم را زیاد می‌کند. همچنین نباید در بیماران سیگاری یا کسانی که کمتر از 6 ماه است سیگار خود را قطع کرده‌اند، استفاده شود. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که Afrezza دریافت کرده‌اند، به‌طور میانگین 49/0 کیلوگرم وزن اضافه کرده‌اند، در مقایسه با گروه پلاسبو که 13/1 کیلوگرم کاهش وزن داشته‌اند. کتواسیدوز دیابتیک نیز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و تحت درمان با Afrezza، در مقایسه با دیگر انسولینها، بیشتر دیده شد./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
