برای مشاوره با پزشکان کلیک کنید
;
دیابت نوع 2 (دیابت بزرگسالان یا دیابت غیروابسته به انسولین)، یکی از شایع‌ترین انواع دیابت بوده و حدود 90 درصد بیماران دیابتی را تشکیل می‌دهد. برخلاف دیابت نوع 1، بدن در زمان ابتلا به دیابت نوع 2 انسولین تولید می‌کند؛ اما یا میزان انسولین تولید شده توسط پانکراس کافی نبوده و یا بدن نمی‌تواند از انسولین تولید شده، استفاده کند. زمانیکه انسولین کافی وجودنداشته باشد و یا بدن از انسولین استفاده نکند، گلوکز (قند) موجود در بدن، نمی‌تواند وارد سلولهای بدن شده و باعث جمع شدن گلوکز در بدن بشود و بدن را دچار مشکل و نارسایی نماید. متاسفانه هنوز درمان کاملی برای این بیماری وجودندارد، اما با رژیم غذایی سالم، ورزش و حفظ تناسب اندام، می شود آنرا بهبود بخشید. درصورتیکه رژیم غذایی و ورزش کافی نباشد، شما می‌بایست درمان دارویی و یا درمان انسولینی را شروع نمود.
معمولاً افراد زیر ممکن است به دیابت نوع 2 مبتلا شوند:
  • افراد بالای 30 سال
  • افرادی که استعداد چاقی دارند.
  • افرادی که در خانواده درجه اول آنان دیابتی وجود دارد یا استعداد ابتلا به دیابت دارند.
  • برخی خانم‌های باردار
  • افرادی که دارای فشار خون بالا هستند.
  • افرادی که از میزان بالای چربی خون برخوردارند.
در بسیاری از افراد، علائم دیابت نوع 2 چندان مشهود نیست و یا این که بروز و پیشروی آن بسیار بطئی و کند است و به همین دلیل تشخیص این نوع دیابت غالباً دیر هنگام صورت می‌گیرد و متأسفانه اغلب این دیابتی‌ها زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که بسیاری از ایشان دچار یکی از عوارض دیابت شده‌اند.
 

عوارض ابتلا به دیابت نوع 2

 در مراحل ابتدایی بیماری، اثرات زیادی بر سلامتی شما نمی‌گذارد، اما هرچه بیماری پیشرفته‌تر می‌شود، بر سایر اندام‌های مهم بدن از جمله قلب، رگها، اعصاب، چشم‌ها و کلیه شما تاثیر می‌گذارد. کنترل قندخون به پیشگیری از عوارض و اثرات جانبی بیماری جلوگیری می‌کند. بعضی از عوارض ابتلا به دیابت نوع 2 شامل:

  • بیماریهای قلبی و عروقی. دیابت شدیدا خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی، از جمله بیماری عروق کرونر با درد قفسه سینه (آنژینحمله قلبی، سکته، تصلب شریان و فشارخون بالا شود.
  • آسیب دیدن اعصاب (نوروپاتی). قندخون بالا می‌تواند رگهایی که به سیستم عصبی شما تغذیه رسانی می‌کنند آسیب رسانند (بخصوص اعصاب پا). این آسیب‌ها می‌ـواند باعث بی‌حسی، سوزش و درد، بخصوص در سر انگشتان دست و پا شود.
  • آسیب دیدن کلیه (نفروپاتی). درون کلیه میلیون‌ها رگ کوچک و ظریف خون وجود دارد و دیابت می‌تواند باعث آسیب دیدن این رگ‌ها و درنتیجه آسیب دیدن کلیه می‌شود.
  • آسیب های چشمی. دیابت می‌تواند به رگهای خونی درون شبکیه چشم آسیب رسانده و حتی باعث نابینایی شود. همچنین دیابت نوع 2 می‌تواند منجر به سایر آسیب ها و بیماریهای چشمی از جمله آب مروارید و یا گلوکوم  شود.
  • آسیب دیدن پا. آسیب دیدن اعصاب پا و یا جریان کم خون در پاها می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی و شدید به پا شده و حتی منجر به قطع انگشت پا و یا خود پا شود.
  • صدمات پوستی و دهانی. دیابت می‌تواند باعث مشکلات پوستی از جمله عفونت و قارچ شود. عفونت و چرک گلو هم ممکن است یکی از عوارض این بیماری باشد.
  • بیماری آلزایمر. دیابت نوع 2 می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد.
  • کمای دیابتی. زمانیکه یک شخص با بیماری دیابت نوع 2 شدیدا مریض شده و یا آب بدنش خیلی کم می‌شود و قادر به نوشیدن آب کافی برای جبران بی‌آبی نیست، ممکن است دچار این بیماری خطرناک شود.
  • مشکلات شنوایی.
  • پوکی استخوان.
 
 
مهم‌ترین علائم دیابت نوع 2 عبارتند از:
  1. تشنگی فراوان
  2. تکرر ادرار
  3. عصبی و بی‌حوصله بودن
  4. اختلال در بینایی
  5. بی‌حسی و یا مورمور شدن انگشتان
  6. ایجاد زخم و دیر بهبود یافتن زخم‌ها

زمانی دیابت نوع 2 رخ می‌دهد که بدن در برابر دیابت نوع 2 مقاوم شده و یا غده پانکراس انسولین کافی تولید نمی‌کند. هرچند دلیل این اتفاق هنوز مشخص نیست، اما عوامل زیر بر این بیماری تاثیر داشته و خطر ابتلا به آن را افزایش می‌دهد:

  • وزن زیاد و یا چاقی 
  • سن بالای 45 سال
  • ابتلا به دیابت حاملگی
  • ابتلای سایر افراد خانواده به دیابت نوع 2
  • ابتلا به مرحله پیش از دیابت
  • عدم تحرک
  • داشتن HDL خون پایین و یا تری گلیسیرید بالا
  • فشارخون بالا
  • نژاد و ژنتیک
شروع دیابت نوع 2 تدریجی است بنابراین تشخیص بیماری کار بسیار دشواری است. به هر حال علائم دیابت نوع 1 بصورت خفیف‌تر ممکن است در مبتلایان به دیابت نوع 2 نیز وجود داشته باشد.
در برخی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 هیچ گونه علائم زودرس بیماری دیده نمی شود و ممکن است سال‌ها پس از ابتلا، تشخیص داده نشود. نیمی از این افراد در زمان تشخیص دچار عوارض مختلف دیابت هستند.

تست های زیر برای تشخیص دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می گیرد
:

 
آزمایش قند خون پلاسما در حالت ناشتا (FPG)

اندازه گیری قند خون بعد از حداقل هشت ساعت ناشتا که این آزمایش برای تشخیص دیابت یا پیش دیابت یا  دیابت نهان استفاده میشود. اگر میزان آن بیشتر از 126 mg⁄dL باشد شما مبتلا به دیابت تیپ II هستید.
 

آزمایش تحمل گلوکز خوراکی

میزان قند خون را بعد از حداقل هشت ساعت ناشتا و سپس دو ساعت بعد از خوردن محلول حاوی گلوکز نشان می دهد، این آزمایش برای تشخیص دیابت یا پیش دیابت استفاده می شود. این تست دیابت تیپ II را اگر قند شما بالای 200 mg⁄dL باشد تأیید می‌کند.
 

آزمایش گلوکز پلاسمای رندوم

پزشک شما بدون توجه به زمان خوردن آخرین وعدۀ غذایی شما ،قند خونتان را اندازه می گیرد.این آزمایش همراه با علائم و نشانه های دیگر می تواند تنها در تشخیص دیابت،  نه برای تشخیص پیش دیابت استفاده شود. اگر قند خون غیرناشتایی شما بالای 200 mg⁄dL باشد،‌ تشخیص دیابت محتمل است.
 

آزمایش A1c

آزمایش A1C  که به آن آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله یا HbA1C هم می گویند، به پزشکان چشم‌اندازی از میزان‌های قند خون در طول 120 روز قبلی می‌دهد که تقریبا معادل طول عمر یک گلبول قرمز خون، جایگاه اصلی هموگلوبین در بدن، است.
در این آزمایش درصد قند خون متصل به هموگلوبین اندازه گیری می شود. هرچه غلظت قند خون بالاتر باشد تعداد هموگلوبین های متصل به قند بیشتر خواهد شد. چنانچه A1C در دو اندازی گیری جداگانه  6/5 درصد یا بیشتر باشد، دیابت دارید.
 
این نکات را در مورد این آزمایش به یاد داشته باشید:
  • میزان هموگلوبین A1c در خون شما بیانگر میزان بالابودن قند خون شما در سه ماه گذشته است. بر این اساس می‌توان تعیین کرد دارو، رژیم غذایی و سایر درمان‌های تجویزشده بوسیله پزشک شما موثر بوده است یا نه.
  • این آزمایش باید هر سه ماه یکبار انجام شود، مگر در صورتی که قند خون شما از پیش به خوبی کنترل شده باشد. در این مورد دکتر شما ممکن است توصیه کند هر شش ماه یکبار آن را انجام دهید.
  • نتایج این آزمایش می‌تواند به پیش‌بینی احتمال بروز عوارض دیابت از جمله بیماری قلبی، یا آسیب به چشم‌ها، کلیه‌ها یا دستگاه عصبی کمک کند.

برخی از افراد پیش از اینکه دچار دیابت تمام‌عیار شوند،‌ قند خون‌شان افزایش می‌یابد، اما نه آنقدر که به معیارهای تشخیص دیابت برسد، این عارضه را پیش‌ دیابت می‌نامند.
به طور طبیعی قند (گلوگز) خون یک فرد 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا پایین‌تر است. هنگامی که قند خون بین 100 تا 120 میلی‌گرم در دسی‌لیتر می‌رسد،‌ فرد به پبش‌دیابت مبتلا است. هنگامی که آزمایش قند خون تشان می‌دهد که قند خون 126 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بالاتر است،‌ دیابت تشخیص داده می‌شود.

اگر پیش‌دیابت دارید، باید با دکترتان در مورد تغییر دادن سبک زندگی‌تان از جمله کاهش وزن در حد معتدل و انجام دادن منظم ورزش مشورت کنید. این کار به شما کمک می‌کند که از تبدیل شدن پیش‌دیابت به دیابت تمام‌عیار جلوگیری کنید.
کنترل دیابت نوع دو شامل موارد زیر می شود:
  • رژیم غذایی سالم
  • ورزش منظم
  • احتمالا مصرف دارو های دیابت یا انسولین
  • نظارت بر قند خون
انجام این مراحل به حفظ قند خون نزدیک به نرمال کمک می کند و می تواند از بروز عارضه ها پیشگیری کرده یا آنها را به تاخیر بیندازد.
 

رژیم غذایی سالم

بر خلاف باور عمومی هیچ رژیم غذایی خاصی برای دیابت وجود ندارد. با این وجود تمرکز رژیم غذایی بر غذاهای پر فیبر و کم چربی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از جمله:
  • میوه ها
  • سبزیجات
  • غلات سبوس دار
همچنین می بایست محصولات گوشتی، کربوهیدرات های تصفیه شده و شیرینی کمتری مصرف کنید.
غذاهایی با شاخص گلیسمی پایین نیز مفیدند. شاخص گلیسمی معیاری برای اندازه گیری سرعت بالا بردن قند خون توسط یک غذاست. غذاهای با شاخص گلیسمی پایین می توانند قند خون را بیشتر در حالت پایدار نگه دارند. غذاهای با شاخص گلیسمی پایین معمولا غذاهای پر فیبر هستند.
یک کارشناس تغذیه قابل می تواند به فرد کمک کند یک برنامه غذایی مناسب را دنبال کند تا با اهداف سلامتی، ترجیحات غذایی و سبک زندگی او منطبق باشد. او به شما آموزش خواهد داد چگونه میزان دریافت کربوهیدرات را کنترل نمایید و به شما می گوید در هر وعده غذایی و میان وعده برای پایدار نگه داشتن سطح قند خون به چه میزان کربوهیدرات نیاز دارید.
 

فعالیت های فیزیکی

همه به ورزش های هوازی منظم احتیاج دارند و مبتلایان به دیابت نوع دو از این قاعده مستثنی نیستند. پیش از شروع برنامه ورزشی از پزشک اجازه بگیرید. فعالیتی را انتخاب کنید که از آن لذت می برید مثل پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری. چیزی که بسیار مهم است این است که فعالیت فیزیکی را به بخشی از زندگی روزمره تبدیل کنید.
هدف خود را انجام ورزش هوازی پنج روز در هفته به مدت سی دقیقه قرار دهید. ورزش های کششی و قدرتی نیز بسیار مهم هستند. اگر مدتی است فعالیت نداشته اید به آرامی شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید.
مجموعه ای از ورزش ها (ورزش های هوازی مثل پیاده روی، ایروبیک در اکثر روز ها به همراه ورزش های مقاومتی مثل وزنه برداری یا یوگا دو بار در هفته) اغلب بیشتر از یک ورزش در کنترل قند خون موثر است.
به یاد داشته باشید فعالیت های فیزیکی قند خون را پایین می آورند. قبل از انجام فعالیت، قند خون خود را کنترل کنید. اگر داروهای دیابت مصرف می کنید که قند خون را پایین می آورند، بهتر است قبل از شروع ورزش وعده غذایی مختصری میل کنید تا از افت قند خون جلوگیری شود.
 

نظارت بر قند خون

با توجه به برنامه درمانی تان یا در صورت مصرف چند باره انسولین در روز، ممکن است هر از گاهی نیاز به بررسی و ثبت قند خون خود داشته باشید. از پزشک بپرسید هر چند وقت یک بار می بایست قند خون را بررسی کنید. نظارت دقیق تنها راه حفظ قند خون در محدوده هدف است.
گاهی سطح قند خون قابل پیش بینی نیست. با کمک پزشک یاد خواهید گرفت در پاسخ به غذا، ورزش، بیماری یا دارو چگونه قند خون را کنترل کنید.
 

داروهای دیابت و درمان با انسولین

  1. متفورمین: عموما متفورمین اولین داروی تجویزی برای دیابت نوع دو است. این دارو با بهبود حساسیت بافت های بدن به انسولین کار می کند. بنابراین بدن انسولین را به شکل موثر تری  مصرف می کند. متفورمین تولید گلوکز در کبد را کاهش می دهد. این دارو ممکن است به تنهایی قند خون را به میزان کافی کاهش ندهد. پزشک به همراه دارو تغییراتی در سبک زندگی مثل کاهش وزن و فعالیت بیشتر را پیشنهاد خواهد داد. تهوع و اسهال از عوارض جانبی متفورمین است. این عوارض جانبی معمولا با عادت کردن بدن به مصرف آن از بین می رود. اگر مجموعه این درمان ها پاسخگو نبود پزشک داروهای دیگری تجویز خواهد کرد.
  2. سولفونیل اوره ها: این داروها به بدن کمک می کند انسولین بیشتری ترشح کند. از جمله این داروها می توان به گلی بوراید، گلی پیزاید و گلیمپیراید اشاره کرد. عوارض جانبی احتمالی پایین آمدن قند خون و اضافه وزن است.
  3. مگلیتیناید ها: این داروها مثل سولفونیل اوره ها با تحریک پانکراس برای ترشح انسولین کار می کنند اما سریع تر عمل می کنند و اثر آنها در بدن کوتاه تر است. همچنین خطر پایین آوردن قند خون را نیز به همراه دارند اما این خطر از سولفونیل اوره ها کمتر است.
  4. تیازولیدین دیون ها: این دارو مانند متفورمین بافت های بدن را به انسولین حساس تر می کند. این دسته دارویی موجب افزایش وزن و دیگر عارضه های جانبی شدیدتر مثلا افزایش خطر نارسایی قلبی و شکستگی می شود. به علت این خطرات این داروها عموما اولین انتخاب درمانی نیستند. روزیگلیتازون و پیوگلیتازون نمونه هایی از تیازولیدین دیون ها هستند.
  5. مهار کننده های DPP-4: این داروها به کاهش قند خون کمک می کند اما تاثیر کمتری دارد. این داروها باعث افزایش وزن نمی شوند. نمونه های این داروها سیتاگلیپتین، ساکساگلیپتین و لیناگلیپتین می باشند.
  6. گیرنده های آنتاگونیست GLP-1: این داروها هضم را کند تر می کنند و به پایین آمدن قند خون (نه به اندازه سولفونیل اوره ها) کمک می کنند. مصرف این داروها اغلب با کاهش وزن همراه است. این دسته از داروها به تنهایی تجویز نمی شوند. اگزناتاید و لیراگلوتاید نمونه هایی از گیرنده های آنتاگونیست GLP-1 هستند. عوارض جانبی محتمل آنها تهوع و افزایش خطر پانکراتیت است.
  7. مهار کننده های SGLT2: این داروها جدید ترین داروهای بازار هستند. این داروها با ممانعت کلیه از جذب دوباره قند خون کار می کنند. در عوض قند از طریق ادرار تخلیه می شود. نمونه هایی از این داروها کاناگلیفلوزین و داپاگلیفلوزین می باشند. عوارض جانبی آنها عفونت های مخمری و عفونت دستگاه ادراری، افزایش ادرار و کاهش فشار خون می باشد.
 

درمان با انسولین

برخی افراد مبتلا به دیابت نوع دو نیاز به درمان با انسولین دارند. در گذشته انسولین درمانی آخرین راه درمانی بود اما اکنون به سبب فوایدش زودتر تجویز می شود. از آن جا که با دریافت انسولین خوراکی هضم طبیعی دچار اختلال می شود، می بایست انسولین را به صورت تزریقی دریافت نمود. با توجه به نیاز فرد، ممکن است پزشک ترکیبی از انواع انسولین ها را برای مصرف روز و شب تجویز نماید. اغلب مبتلایان به دیابت نوع دو مصرف انسولین را با یک تزریق در شب آغاز می کنند. تزریق انسولین به صورت تزریق با سوزن و سرنگ یا دستگاه های خودکاری (قلمی) انسولین انجام می شود.
انسولین های متنوعی وجود دارد و هر کدام در شرایط متنوعی کار می کنند. انواع انسولین به شرح زیر می باشد:
  • انسولین گلولیزین
  • انسولین لیسپرو
  • انسولین آسپارت
  • انسولین گلارژین
  • انسولین دتمیر
  • انسولین ایزوفان
با پزشک در مورد مزایا و معایب داروهای متفاوت صحبت کنید، شما می توانید پس از توجه به تمام جوانب اعم از قیمت و ترجیحات سلامتی به کمک یکدیگر تصمیم بگیرید کدام دارو برای شما بهتر است.
علاوه بر داروهای دیابت، پزشک آسپرین دوز پایین و داروهای مربوط به فشار خون و کلسترول نیز تجویز می کند تا از مشکلات قلبی عروقی پیگیری کند.
 

جراحی باریاتریک

اگر مبتلا به دیابت نوع دو باشید و شاخص توده بدنی شما بیش از 35 باشد ممکن است یکی از گزینه های درمان، جراحی کاهش وزن باشید. بسته به نوع جراحی انجام شده، در 55 تا 95 درصد مبتلایان به دیابت، سطح قند خون به محدوده نرمال باز می گردد. جراحی های بای پس بخشی از روده کوچک بیش از بقیه اعمال جراحی تاثیر خواهد داشت. یکی از مشکلات این جراحی هزینه بالای آن است، همچنین خطراتی از قبیل خطر مرگ نیز به دنبال دارد. علاوه بر این به اعمال تغییر بزرگ در سبک زندگی فرد نیاز است. عارضه های بلند مدت این روش می تواند کمبود مواد مغذی و پوکی استخوان باشند.
 

بارداری

زنان مبتلا به دیابت نوع دو نیاز به جایگزینی درمان در طول بارداری دارند. بسیاری از زنان نیاز به انسولین درمانی در طول بارداری خواهند داشت. داروهای پایین آورنده کلسترول خون و برخی از داروهای فشار خون در طول بارداری قابل استفاده نیستند.
اگر دچار علائم رتینوپاتی دیابتی باشید ممکن است علائم شما در طول بارداری بدتر شود. در سه ماهه اول بارداری و پس از یک سال بعد از زایمان به چشم پزشک مراجعه کنید.
 

علائم بروز مشکل

از آن جایی که مشکلات زیادی می تواند روی قند خون شما اثر بگذارد، بعضی از مشکلات نیاز به مراقبت های فوری خواهند داشت. به عنوان مثال:
  • قند خون بالا (هایپرگلیسمی): قند خون می تواند به دلایل متعددی بالا رود. از آن جمله می توان به خوردن زیاد، بیمار بودن یا عدم مصرف داروهای پایین آورنده گلوکز اشاره کرد. اغلب اوقات باید قند خون خود را بررسی کنید و مراقب علائم و نشانه های قند خون بالا (تکرر ادرار، تشنگی مضاعف، خشکی دهان، تاری دید، خستگی و تهوع) باشید. اگر دچار هایپرگلیسمی هستید نیاز به پیروی از برنامه غذایی خاص، دارو یا هر دو خواهید داشت.
  • سندرم هیپر اسمولار هیپرگلیسمیک غیر کتونی (HHNS): علائم و نشانه های این عارضه تهدید کننده زندگی به صورت قند بالای 600 میلی گرم بر دسی لیتر (33.3 میلی مول بر لیتر)، خشکی دهان، تشنگی شدید، تب بالای 38 درجه سانتیگراد، خواب آلودگی، گیجی، نابینایی، توهم و تیرگی ادرار بروز می کنند. ممکن است با بررسی های معمولی قند خون روزانه نتوانید چنین میزان قند خونی را بخوانید و فقط علامت زیاد (high) را مشاهده کنید.
  • سندرم HHNS به دلیل بالا رفتن شدید قند خون پدید می آید که خون را غلیظ و شربتی می کند. این عارضه در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو شایع تر است و معمولا با یک عفونت یا بیماری آغاز می شود. سندرم HHNS معمولا ظرف چند روز یا چند هفته به وجود می آید. اگر علائم و نشانه های این عارضه را مشاهده کردید با پزشک تماس بگیرید و به دنبال فوریت های پزشکی باشید.
  • افزایش کتون در ادرار (کتو اسیدوز دیابتی): اگر سلول های بدن فرد تشنه انرژی باشند، بدن چربی ها را می شکند. در این حالت اسید های سمی به نام کتون ها آزاد می شوند. علائمی چون تشنگی یا خشکی شدید دهان، تکرر ادرار، استفراغ، تنگی نفس، خستگی و بوی میوه در نفس را جدی بگیرید. می توانید کیت های آزمایش کتون در داروخانه ها را خریداری نموده و وجود کتون اضافی در ادرار را بررسی نمایید. اگر دارای کتون اضافی در ادرار بودید به سرعت با پزشک تماس بگیرید یا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. این عارضه در مبتلایان به دیابت نوع یک شایع تر است اما گاهی در دیابت نوع دو نیز دیده می شود.
  • قند خون پایین (هیپوگلیسمی): اگر قند خون به زیر محدوده هدف افت کرد، این عارضه با نام قند خون پایین (هیپوگلیسمی) شناخته می شود. علت افت قند خون متعدد است. از آن جمله می توان به نخوردن یکی از وعده های غذایی، خوردن سهوی دارو بیش از حد معمول یا انجام فعالیت های فیزیکی بیش از حد اشاره کرد. اگر دارو های پایین آورنده قند خون مصرف می کنید که باعث ترشح انسولین می شود یا اگر انسولین مصرف می کنید، احتمال ابتلا به عارضه افت قند خون در شما بیشتر است.
مرتبا قند خون خود را کنترل کنید و نسبت به علائم و نشانه های قند خون پایین (تعریق، لرز، ضعف، گرسنگی، سرگیجه، سردرد، تاری دید، تپش قلب، لکنت زبان، خواب آلودگی، گیجی و تشنج) هشیار باشید.
اگر دچار علائم و نشانه های قند خون پایین شدید، به سرعت چیزی بخورید یا بنوشید که قند خونتان را بالا ببرد، چیز هایی از قبیل آب میوه، قرص های گلوکز، آبنبات، نوشابه معمولی (غیر رژیمی) یا دیگر منابع قندی. پس از 15 دقیقه دوباره قند خون خود را اندازه بگیرید تا مطمئن شوید به حد نرمال رسیده است.
اگر به حد نرمال نرسیده بود دوباره به درمان های فوری بپردازید و پس از 15 دقیقه قند خون را اندازه بگیرید. اگر هوشیاری خود را از دست دادید، می بایست یکی از اعضای خانواده یا نزدیکانتان به شما به طور اضطراری گلوکاگون تزریق کنند. گلوکاگون هورمونی است که قند را به خون ترشح می کند.
 

سبک زندگی و درمان خانگی

دیابت خود را کنترل کنید: درباره دیابت بیشتر بدانید. رژیم غذایی صحیح و فعالیت های جسمی را جزء برنامه روزانه خود قرار دهید. با پزشک در تماس باشید.
  • معاینات سالانه جسمی داشته باشید و برنامه منظم معاینه چشمی بریزید: چکاپ دیابت ربطی به معاینات سالانه ندارد. در معاینات سالانه پزشک هر عارضه ای را که توسط دیابت ایجاد شده را بررسی نموده و به درمان آن می پردازد. چشم پزشک نیز علائم احتمالی صدمات شبکیه، آب مروارید و آب سیاه را کنترل می کند.
  • دیگران را از بیماری خود مطلع کنید: دستبند یا گردنبند مخصوص دیابت داشته باشید.
  • واکسیناسیون خود را تمدید کنید: قند خون بالا سیستم ایمنی را تضعیف می کند. سالانه واکسن آنفولانزا بزنید و در صورت تجویز پزشک واکسن ذات الریه بزنید. واکسن هپاتیت B در صورتی که قبلا نزده اید و در رده سنی 19 تا 59 قرار دارید و مبتلا به دیابت یک یا دو هستید. مراکز سلامت توصیه می کنند به محض اینکه متوجه ابتلا به دیابت شدید واکسیناسیون را انجام دهید. در سالمندان 60 سال به بالا که مبتلا به دیابت هستند و واکسن دریافت نکردند، دریافت واکسن منوط به اجازه پزشک است.
  • از دندان های خود مراقبت کنید: دیابت احتمال عفونت دهان و دندان را بالا می برد. مسواک زدن حداقل دو بار در روز و نخ دندان یک بار در روز و معاینات منظم دندانی از جمله راه های پیشگیری از مشکلات دندانی است. اگر دچار خون ریزی، تورم یا قرمزی لثه هستید با دندانپزشک ملاقات کنید.
  • به پا های خود توجه ویژه داشته باشید: روزانه پا های خود را با آب ولرم بشویید. آن را به طور کامل، خصوصا بین انگشتان پا را خشک نمایید و با لوسیون مرطوب نگه دارید.نسبت به تاول، زخم، بریدگی، قرمزی و تورم هشیار باشید و اگر زخمی بهبود نیافت به پزشک مراجعه کنید.
  • کلسترول و فشار خون خود را تحت کنترل در بیاورید: خوردن غذا های سالم و حفظ فعالیت های جسمی و مصرف دارو در صورت نیاز، از جمله راه های کنترل کلسترول و فشار خون است.
  • سیگار و مصرف تنباکو را طبق راهنمایی پزشک ترک کنید: سیگار احتمال ابتلا به عارضه های ناشی از دیابت را بالا می برد.
  • الکل مصرف نکنید: مصرف الکل می تواند باعث بالا رفتن یا پایین آمدن شدید قند خون شود.
 

طب جایگزین

در برخی مطالعات خاصیت ایجاد حساسیت انسولینی در روش های درمانی جایگزین متعددی به اثبات رسیده است. درحالی که در مطالعات دیگر این فواید تایید نشده است. به سبب این تناقض هیچ درمان جایگزینی برای کنترل قند خون توصیه نمی شود.
اگر تصمیم به استفاده از یکی از درمان های جایگزین گرفتید، مصرف دارو های خود را متوقف نکنید. با پزشک خود در مورد مصرف دارو های جایگزین صحبت کنید تا مطمئن شوید واکنش منفی یا تداخل دارویی ندارند.
هیچ درمان جایگزین یا مرسومی نمی تواند دیابت را به طور کامل درمان کند. بنا براین مصرف کنندگان انسولین نباید بدون اجازه پزشک آن را قطع کنند.
خانمهای دیابتی هم می توانند حامله بشوند لیکن برائ حفظ سلامت مادر و بچه تمامی خانمهای دیابتی حامله باید تحت مراقبت های جدی و شدید قرار بگیرند. چنانچه پیش از انکه دیابت شما به خوبی کنترل شده باشد حامله شوید، ممکن است اختلالاتی در رشد و تکامل طبیعی بچه در داخل شکم شما پیش آید.

هر حاملگی با اندکی خطر همراه است. حدس زده می گردد که قریب ۹۸ تا ۹۹ درصد حاملگی ها در خانمهای غیر دیابتی با موفقیت به پایان می رسد. مطالعات تازه نشان می دهند که حاملگی در خانمهای دیابتی که قند خونشان از همان آغاز حاملگی بخوبی کنترل شده باشد با همان میزان شانس موفقیت همراه است. نکته اساسی اینکه قند خون بایستی از همان ابتدای حاملگی بخوبی کنترل شود.

طول مدت یک حاملگی طبیعی حدود ۴۰ هفته است که از اولین روز آخرین قاعدگی پیش از حاملگی آغاز می گردد، لذا قبل از اینکه حامله بودن یک خانم محرز شود ممکن است حدود ۶ تا ۷ هفته از آغاز حاملگی وی قبل باشد. در این مرحله معمولا جنین در داخل رحم مادر نزدیک به یک سانتی متر طول داشته و حدود ۱۰۰۰۰ بار بزرگتر از اندازه تخمک در زمان آغاز عمل لقاح است.

مرحله ای که در طی آن جوانه های اولیه مغز، دستگاه عصبی مغز، نخاع و روده ها تشکیل و جوانه های اولیه باز و پدیدار گشته اند. مراحل اولیه تشکیل چشم ها و گوش ها پشت سر گذاشته شده و قلب جنین نیز تشکیل و در حال تپیدن است، بنابراین اهمیت کنترل خوب و جدی قند خون از قبل از آغاز حاملگی به سادگی قابل فهم است.

● دیابت چه اثری بر روی بچه خواهد داشت؟
دیابت خوب کنترل شده اثرات سو چندانی به روی بچه ندارد، لیکن خطر هنگامی متوجه بچه است که قند خون مادر به خوبی کنترل نشود و کتونها نیز برائ مدت زمان طولانی در خون وی وجوأ داشته باشند.

هر دو وضعیت فوق می توانند سلامت، رشد و نمو و حتی حیلت بچه را در داخل رحم مادر به مخاطره ّیندازند. به همین سبب است که شما باید اهمیت کنترل بهینه قند خونتان را در یابید و دیابت خود را از همان ابتدای حاملگی کنترل نمایید.

پزشکان زیر در درمان این بیماری می توانند کمکتان کنند

مقاله های مرتبط با این بیمارینمایش آرشیو

مرکز مشاورهنمایش آرشیو

تیرویید

پاسخ توسط محبوبه سادات حسینی ۱۳۹۸/۰۵/۰۶
#4090

محبوبه سادات حسینی

با سلام خیر تاثیری نداره ولی انچه مسلم است این است که بعد از سن چهل سالگی کم بودن ذخیره تخمدانی کاملا طبیعی و قابل انتظار است.

قرمزی پوست،پوست پوست شدن و سوزش و خارش

پاسخ توسط ربابه غیبی ۱۳۹۸/۰۴/۳۱
#4086

ربابه غیبی

سلام شما احتمالا اگزماى سبوره دارید. اما بهتر است از نزدیک ویزیت شوید

گرفتن پا

پاسخ توسط الهه دولتشاهی ۱۳۹۸/۰۴/۳۰
#4085

الهه دولتشاهی

سلام لطفا سن و داروهای مصرفی خود را ذکر کنید.

آزمایش کلسترول

پاسخ توسط ادمین بهپو ۱۳۹۸/۰۴/۲۴
#4084

ادمین بهپو

سلام. بدون معاینه حضوری و مشاهده شرح حال نمیتوان تصمیم وتشخیصی لحاظ کرد. بهتراست شما با یک پزشک مشورت کنید.