استافیلوکوکوس اورئوس چیست؟

عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) توسط نوعی باکتری استافیلوکوکوس ایجاد می‌شود که در برابر بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان عفونت‌های استافیلوکوکوس معمولی مقاوم شده است.

عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) توسط نوعی باکتری استافیلوکوکوس ایجاد می‌شود که در برابر بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان عفونت‌های استافیلوکوکوس معمولی مقاوم شده است.

بیشتر عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در افرادی رخ می‌دهد که در بیمارستان‌ها یا سایر مراکز مراقبت‌های بهداشتی، مانند خانه‌های سالمندان و مراکز دیالیز بستری بوده‌اند. این عفونت هنگامی که در این محیط‌ها رخ می‌دهد، به عنوان MRSA مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی (HA-MRSA) شناخته می‌شود. عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی معمولاً با روش‌ها یا دستگاه‌های تهاجمی مانند جراحی‌ها، لوله‌های داخل وریدی یا مفاصل مصنوعی مرتبط هستند. HA-MRSA می‌تواند از طریق تماس کارکنان مراقبت‌های بهداشتی با افراد با دست‌های آلوده یا تماس افراد با سطوح آلوده گسترش یابد.

نوع دیگری از عفونت MRSA در جامعه وسیع‌تر -در بین افراد سالم- رخ می دهد. این نوع MRSA مرتبط با جامعه (CA-MRSA) اغلب به صورت یک جوش پوستی دردناک شروع و معمولاً از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. جمعیت‌های در معرض خطر شامل گروه‌هایی مانند کشتی‌گیران دبیرستانی، کارکنان مهدکودک و افرادی هستند که در مکان‌های شلوغ زندگی می‌کنند.

علائم استافیلوکوک اورئوس

عفونت‌های پوستی استافیلوکوک از جمله MRSA، معمولاً به صورت برآمدگی‌های قرمز متورم و دردناک شروع می‌شوند که ممکن است شبیه جوش یا نیش عنکبوت باشند. ناحیه آسیب‌دیده در لمس گرم به نظر می رسد، پر از چرک یا ترشحات است و فرد ممکن است تب داشته باشد.

این برآمدگی‌های قرمز می‌توانند به سرعت به جوش‌های عمیق و دردناک (آبسه) تبدیل شوند که نیاز به تخلیه جراحی دارند. گاهی اوقات باکتری‌ها محدود به پوست باقی می‌مانند اما، می‌توانند به اعماق بدن نیز نفوذ کنند و باعث عفونت‌های بالقوه تهدیدکننده زندگی در استخوان‌ها، مفاصل، زخم‌های جراحی، جریان خون، دریچه‌های قلب و ریه‌ها شوند.

به مشکلات جزئی پوستی - جوش‌ها، نیش حشرات، بریدگی‌ها و خراش‌ها - به خصوص در کودکان توجه داشته باشید. اگر زخم‌ها عفونی به نظر می‌رسند یا با تب همراه هستند، به پزشک مراجعه کنید.

علل استافیلوکوک اورئوس

انواع مختلفی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، که معمولاً استاف نامیده می‌شود وجود دارد. باکتری استاف معمولاً روی پوست یا بینی حدود یک سوم افراد جامعه یافت می‌شود. این باکتری‌ها عموماً بی‌ضرر هستند، مگر اینکه از طریق بریدگی یا زخم وارد بدن شوند و حتی در این صورت نیز معمولاً فقط مشکلات پوستی جزئی در افراد سالم ایجاد می‌کنند.

طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، حدود ۵٪ از جمعیت به طور مزمن حامل نوعی از باکتری استاف به نام MRSA هستند.

مقاومت آنتی بیوتیکی

MRSA نتیجه دهه‌ها استفاده اغلب غیرضروری از آنتی‌بیوتیک‌ها است. سال‌هاست که آنتی‌بیوتیک‌ها برای سرماخوردگی، آنفولانزا و سایر عفونت‌های ویروسی که به این داروها پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شوند. حتی زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها به طور مناسب و در جای خود استفاده می‌شوند، به افزایش باکتری‌های مقاوم به دارو کمک می‌کنند زیرا آنها هر میکروبی را که هدف قرار می‌دهند از بین نمی‌برند. باکتری‌ها در یک مسیر سریع تکاملی زندگی می‌کنند، بنابراین میکروب‌هایی که از درمان با یک آنتی‌بیوتیک جان سالم به در می‌برند، به زودی یاد می‌گیرند که در برابر آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مقاومت کنند.

عوامل خطر استافیلوکوک اورئوس

از آنجا که گونه‌های بیمارستانی و عمومی MRSA عموماً در محیط‌های مختلفی رخ می‌دهند، عوامل خطر برای این دو گونه متفاوت است.

عوامل خطر برای MRSA مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی

بستری شدن: MRSA همچنان در بیمارستان‌ها یک نگرانی است، جایی که می‌تواند به افراد آسیب‌پذیرتر - سالمندان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف - حمله کند.
داشتن یک وسیله پزشکی تهاجمی: لوله‌های پزشکی - مانند خطوط داخل وریدی یا کاتترهای ادراری - می‌توانند مسیری را برای ورود MRSA به بدن شما فراهم کنند.
زندگی در یک مرکز مراقبت به مدت طولانی: MRSA در خانه‌های سالمندان شایع است. ناقلان MRSA توانایی انتشار آن را دارند، حتی اگر خودشان بیمار نباشند.

عوامل خطر برای CA-MRSA

شرکت در ورزش‌های تماسی: MRSA می‌تواند به راحتی از طریق بریدگی‌ها و خراش‌ها و تماس پوست به پوست پخش شود.
زندگی در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی: شیوع MRSA در اردوگاه‌های آموزشی نظامی، مراکز مراقبت از کودکان و زندان‌ها رخ داده است.
مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند: مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های MRSA دارند.
ابتلا به عفونتHIV : افراد مبتلا به HIV خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های MRSA دارند.
استفاده از مواد مخدر تزریقی غیرقانونی: افرادی که از مواد مخدر تزریقی غیرقانونی استفاده می‌کنند، خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های MRSA دارند.

عفونت‌های MRSA می‌توانند در برابر اثرات بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های رایج مقاومت کنند، بنابراین درمان آنها دشوارتر است. این امر می‌تواند باعث گسترش عفونت‌ها و گاهی اوقات تهدیدکننده زندگی شود.

عفونت‌های MRSA ممکن است بر موارد زیر تأثیر بگذارند:

جریان خون
ریه‌ها
قلب
استخوان‌ها
مفاصل

پیشگیری از عفونت استافیلوکوک اورئوس

پیشگیری از استافیلوکوک مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی

در بیمارستان، افرادی که به MRSA آلوده یا کلونیزه شده‌اند، اغلب به عنوان اقدامی برای جلوگیری از شیوع MRSA در قرنطینه قرار می‌گیرند. ملاقات‌کنندگان و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که از افراد در قرنطینه مراقبت می‌کنند، ممکن است نیاز به پوشیدن لباس‌های محافظ داشته باشند.

آنها همچنین باید از رویه‌های دقیق بهداشت دست پیروی کنند. به عنوان مثال، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند با شستن دست‌های خود با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی‌کننده دست قبل و بعد از هر ویزیت بالینی به پیشگیری از HA-MRSA کمک کنند.

اتاق‌های بیمارستان، سطوح و تجهیزات، و همچنین وسایل لباسشویی، باید به طور منظم ضدعفونی و تمیز شوند.

پیشگیری از استافیلوکوک مرتبط با جامعه

دست‌های خود را بشویید: شستشوی دقیق دست‌ها بهترین دفاع شما در برابر میکروب‌ها است. دست‌ها را حداقل به مدت 20 ثانیه به سرعت بشویید. یک بطری کوچک ضدعفونی‌کننده دست حاوی حداقل 60٪ الکل برای مواقعی که به آب و صابون دسترسی ندارید، همراه داشته باشید.
زخم‌ها را بپوشانید: بریدگی‌ها و خراش‌ها را تمیز نگه دارید و تا زمان بهبودی با بانداژ تمیز و خشک بپوشانید. چرک ناشی از زخم‌های عفونی ممکن است حاوی MRSA باشد و پوشاندن زخم‌ها می‌تواند به جلوگیری از شیوع باکتری کمک کند.
وسایل شخصی را شخصی نگه دارید: از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله، ملحفه، تیغ، لباس و تجهیزات ورزشی خودداری کنید. MRSA هم از طریق تماس مستقیم و هم از طریق اشیاء آلوده پخش می‌شود.
بعد از بازی‌ها یا تمرینات ورزشی دوش بگیرید: بلافاصله بعد از هر بازی یا تمرین دوش بگیرید. از آب و صابون استفاده کنید. حوله‌ها را به اشتراک نگذارید.
ملحفه‌ها را ضدعفونی کنید: اگر بریدگی یا زخم دارید، حوله‌ها و ملحفه‌ها را در ماشین لباسشویی با گرم‌ترین دمای آب (در صورت امکان با سفیدکننده اضافه شده) بشویید و آنها را در خشک‌کن داغ خشک کنید. لباس‌های ورزشی و باشگاهی را بعد از هر بار پوشیدن بشویید./