چگونه بفهمیم کمبود منیزیم داریم

بیشتر منیزیم بدن در بافت‌ها ذخیره می‌شود و کرامپ‌های پا، درد یا پرش عضلات، اولین علایم کمبود منیزیم هستند.

علائم کمبود منیزیم می‌تواند شامل حالت تهوع و استفراغ، از دست دادن اشتها، خستگی و دیگر علائم باشد. با این حال، کمبود واقعی منیزیم یا هیپومنیزیمی نادر است.

منیزیم یک ماده معدنی و الکترولیت ضروری است که در بسیاری از فرآیندهای بدن از جمله تولید انرژی، ساختار استخوان و دندان، عملکرد عضلات، عملکرد اعصاب، تکثیر DNA و سنتز RNA و پروتئین ها نقش دارد. به همین دلیل، بسیار مهم است که افراد منیزیم کافی را در رژیم غذایی خود دریافت کنند. اگر فردی در مورد میزان منیزیم دریافتی خود نگرانی دارد، بهتر است برای مشاوره به پزشک خود مراجعه کند.

علائم اولیه کمبود منیزیم

بیشتر منیزیم بدن در بافت‌ها ذخیره می‌شود و کرامپ‌های پا، درد یا پرش عضلات، اولین علایم کمبود منیزیم هستند. کم‌خوابی و سردردهای میگرنی از دیگر علایم شایع کمبود منیزیم محسوب می‌شوند.

علائم اولیه کمبود منیزیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

گرفتگی یا پرش عضلات
حالت تهوع
استفراغ
خستگی
از دست دادن اشتها
ضعف

توجه به این نکته مهم است که این علائم می‌تواند به دلیل طیف وسیعی از بیماری‌ها باشد. در صورت بروز این علائم، بهتر است برای تشخیص دقیق به پزشک خود مراجعه کنید.

سایر علائم کمبود منیزیم

با پیشرفت سطح پایین منیزیم، افراد ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

هیپوکلسمی یا کاهش سطح کلسیم در خون
هیپوکالمی یا کاهش سطح پتاسیم در خون، که در حدود 60٪ موارد رخ می‌دهد
علائم قلبی عروقی
هایپرپاراتیروئیدیسم یا پرکاری پاراتیروئید

عوارض کمبود منیزیم

اگر فردی به مدت طولانی یا شدید دچار کمبود منیزیم باشد، ممکن است دچار عوارض شود.

کمبود طولانی مدت منیزیم ممکن است اثرات نامطلوبی بر موارد زیر داشته باشد:

تراکم استخوان
عملکرد اعصاب و عضلات
سیستم گوارش

در افراد جوان‌تر، کمبود منیزیم ممکن است از رشد استخوان جلوگیری کند. دریافت منیزیم کافی در دوران کودکی، زمانی که استخوان‌ها هنوز در حال رشد هستند، بسیار حیاتی است.

در افراد مسن‌تر، کمبود منیزیم ممکن است خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان را افزایش دهد.

سایر عوارض می‌تواند شامل آریتمی‌های قلبی کشنده و کُندروکلسینوز باشد.

بهتر است به محض بروز علائم جدید یا بدتر شدن علائم، با پزشک تماس بگیرید. پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای تعیین اینکه آیا عوارضی ایجاد شده است یا خیر، تجویز کند.

علل کمبود منیزیم

بدن معمولا می‌تواند سطح خوبی از منیزیم را حفظ کند، بنابراین تجربه علائم کمبود برای فرد بسیار نادر است.

با این حال، عوامل خاصی ممکن است احتمال بروز علائم کمبود منیزیم را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

مصرف مداوم رژیم غذایی کم منیزیم
اختلالات گوارشی مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک یا انتریت منطقه‌ای
اختلال مصرف الکل
دیابت نوع 2
کاهش جذب منیزیم به دلیل سن بالا
بستری شدن در بیمارستان
اختلالات پاراتیروئید و هیپرآلدوسترونیسم
مصرف داروهای خاص، مانند مهارکننده‌های پمپ پروتون، دیورتیک‌ها، بیس‌فسفونات‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها

چگونه سطح منیزیم را افزایش دهیم

یک فرد می‌تواند با ایجاد تغییرات در رژیم غذایی، مصرف مکمل‌ها و بهبود جذب منیزیم، سطح منیزیم خود را افزایش دهد.

با خوردن غذاهایی که حاوی مقادیر زیادی منیزیم هستند، می‌توان به میزان توصیه شده روزانه برای منیزیم رسید. میزان توصیه شده روزانه برای بزرگسالان بین ۳۱۰ میلی‌گرم (میلی‌گرم) تا ۴۲۰ میلی‌گرم است.

پزشک می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد میزان منیزیم مورد نیاز روزانه بر اساس شرایط فردی در اختیارش قرار دهد.

برای نمونه‌هایی از غذاهای سرشار از منیزیم و میزان منیزیم موجود در هر وعده، به جدول زیر مراجعه کنید.

یکی از ساده ترین روش ها برای بخاطر سپردن غذاهای حاوی منیزیم، فکر کردن به منابع غذایی فیبر دار است. غذاهای فیبردار بطور کلی منیزیم بالایی دارند. منابع منیزیم شامل لگوم ها، غلات کامل، سبزیجات (بخصوص کلم بروکلی، کدو و سبزیجات برگ سبز مثل اسفناج) دانه ها به خصوص تخم کدو و مغزها به خصوص بادام می باشد. دیگر منابع منیزیم شامل محصولات لبنی، گوشت ها، شکلات و قهوه می باشد. آب های معدنی یا آب سخت نیز از منابع منیزیم محسوب می شود.

مکمل‌های منیزیم

پزشک ممکن است مکمل‌های منیزیم را برای افرادی که جذب منیزیم ضعیفی دارند یا بیماری زمینه‌ای دارند که ممکن است مانع از دریافت کافی منیزیم شود، توصیه کند.

مکمل‌های منیزیم در فرمولاسیون‌های مختلفی مانند موارد زیر موجود هستند:

اکسید منیزیم
سیترات منیزیم
کلرید منیزیم

هر کسی که قصد مصرف مکمل دارد، ابتدا باید با پزشک مشورت کند تا مطمئن شود که مکمل با هیچ دارویی که ممکن است مصرف کند، تداخل ندارد.

پزشک همچنین می‌تواند در مورد اینکه آیا فرد نیاز به مصرف مکمل منیزیم دارد یا خیر، مشاوره دهد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی در صورت عدم نیاز ممکن است هیچ تاثیری نداشته باشد یا حتی مضر باشد.

مصرف بیش از دوز توصیه شده منیزیم می‌تواند باعث اسهال، گرفتگی عضلات و حالت تهوع شود. نوزادان، سالمندان و افرادی که عملکرد کلیوی ضعیفی دارند، در معرض خطر بالای سمیت منیزیم هستند و باید از مصرف مکمل‌های با دوز بالا خودداری کنند.

بهبود جذب منیزیم

برخی مواد مغذی و شرایط می‌توانند بر میزان جذب منیزیم تأثیر بگذارند. افرادی که می‌خواهند سطح منیزیم خود را با بهبود جذب افزایش دهند، بهتر است از مصرف مکمل‌های روی با دوز بالا خودداری کنند و کمبود ویتامین D را درمان کنند.

پزشک می‌تواند روش‌های دیگری را برای بهبود جذب منیزیم به فرد توصیه کند. درمان یک بیماری زمینه‌ای نیز ممکن است مفید باشد./