پیری با بدن ما چه می کند؟ چگونه جلوی پیر شدن را بگیریم؟

پنج مرد سالم در سال 1966برای یک مطالعه پژوهشی در دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس داوطلب شدند. همه آنها مجبور به گذراندن3 هفته از تعطیلات تابستانی‌شان در حالت استراحت در بستر بودند

ساعت برای همه تیک تاک می‌کند و با هر تیک آن تغییراتی اتفاق می‌افتد. برای افرادی که توانسته‌اند از مشکلات پزشکی اساسی اجتناب کنند، این تغییرات کند و تدریجی است، اما این تغییرات به یکدیگر اضافه می‌شوند. در این مطلب به تاثیراتی می‌پردازیم که پیری بر روی بدن شما ایجاد می‌کند ساعت برای همه تیک تاک می‌کند و با هر تیک آن تغییراتی اتفاق می‌افتد. برای افرادی که توانسته‌اند از مشکلات پزشکی اساسی اجتناب کنند، این تغییرات کند و تدریجی است، اما این تغییرات به یکدیگر اضافه می‌شوند. در این مطلب به تاثیراتی می‌پردازیم که پیری بر روی بدن شما ایجاد می‌کند.

اگر تسلیم شوید و اجازه دهید تا روزگار آسیب‌های خودش خود را به شما وارد کند، برخی تغییرات مرتبط با پیری خیلی زود و در دهه سوم زندگی آغاز می‌شوند. برای مثال بعد از سن 25 تا35سالگی میانگین حداکثر ضربان قلب برای مردان حدود یک تپش در دقیقه، در هر سال و اوج ظرفیت پمپاژ قلب 5 تا 10 درصد در هر دهه زندگی، کاهش می‌یابد. به همین دلیل یک قلب سالم 25 ساله 5/2 لیتر اکسیژن در دقیقه پمپ کرده، اما برای یک قلب65ساله این میزان نمی‌تواند به بیشتر از 5/1 لیتر در دقیقه برسد و یک قلب 80 ساله حتی اگر فاقد بیماری باشد، تنها حدود یک لیتر در دقیقه می‌تواند پمپاژ کند. به عبارت ساده‌تر این کاهش ظرفیت هوازی می‌تواند، باعث شود که حتی با انجام فعالیت‌های روزانه با شدت متوسط خستگی و تنگی نفس بروز کند.
با شروع میا‌نسالی رگ‌های خونی مردان شروع به سخت شدن می‌کند و فشار خون نیز اغلب افزایش می‌یابد. خون فرد دستخوش تغییر می‌شود، به طوری که چسبنده‌تر (غلیظ‌تر و چسبنده‌تر) شده و گردش آن در بدن با وجود کاهش تعداد اکسیژن حمل شده به‌وسیله گلبول‌های قرمز خون سخت‌تر می‌شود. بسیاری از مردان در میانسالی افزایش وزن پیدا می‌کنند و هر سال در حدود 8/1 کیلوگرم وزن‌شان اضافه می‌شود. اما از آنجایی که عضلات مردان در حدود 40 سالگی شروع به تحلیل رفتن می‌کند، همه این وزن اضافی به‌دست آمده چربی است. این چربی اضافه موجب افزایش LDL یا کلسترول بد و کاهش میزان HDL یا کلسترول خوب می‌شود. این موضوع همچنین به علت افزایش میزان قند خون به میزان 6 واحد در هر دهه از زندگی و بروز دیابت نوع 2که به طرز ناراحت کننده‌ای در شهروندان مسن‌تر رایج است، کمک می‌کند. تحلیل رفتن عضلات ادامه پیدا می‌کند و سرانجام تا50درصد کاهش می‌یابد که با ضعف و ناتوانی همراه است. در‌‌ همان زمان عضلات و رباط‌ها خشک و سفت می‌شوند. با این وجود مردان، نسبت به زنان که با افزایش سن کلسیم استخوانی خود را از دست می‌دهند و بیشتر در معرض خطر شکستگی هستند، کمتر در معرض خطر پوکی استخوان قرار دارند.
یک دلیل کاهش توده عضلانی و تراکم استخوان کاهش هورمون مردانه تستوسترون است که حدود یک درصد در هرسال بعد از 40 سالگی کاهش می‌یابد. با وجودی که بسیاری از مردان دارای سطح طبیعی تستوسترون و ظرفیت تولید مثلی در ادامه زندگی هستند، بسیاری از آنها کاهشی تدریجی در میل و قدرت جنسی را تجربه می‌کنند.
سیستم عصبی نیز در طول زمان تغییر می‌کند. رفلکس‌ها کند‌تر، هماهنگی حرکات دچار اختلال می‌شود و فراموشی و خطای حافظه اغلب در زمان‌های آشفتگی به ناگهان خود را نشان می‌دهد. فرد به طور متوسط کمتر از زمان جوانی می‌خوابد، به طوری که حتی نیاز به تنظیم زنگ ساعت برای بیدار شدن ندارد. جای تعجب ندارد که با این کندتر شدن بدن، روحیه هم نزول کند.
بی‌رحمانه به نظر می‌رسد، این تغییرات برای مردان سالم نیز اتفاق می‌افتد. مردان دچار مشکلات پزشکی زود‌تر شروع به پیر شدن می‌کنند و کاهش فعالیت‌‌های بدنی در آنها حتی بیشتر است.
هیچ انسانی نمی‌تواند زمان را متوقف کند، اما هر کسی می‌تواند روند آن را کند‌تر کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بخش بزرگی از تغییرات مرتبط با افزایش سن به‌علت به کار نگرفتن و استفاده نامناسب از بدن ایجاد می‌شود.
اینها اطلاعات جدیدی هستند، اماخردمندی دکتر ویلیام بوچان، پزشک اسکاتلندی در قرن هجدهم، را مورد تایید قرار می‌دهد که اظهار داشته که از بین همه عواملی که دست به دست هم داده تا موجب شوند که زندگی یک فرد کوتاه، سخت و فلاکت بار باشد، هیچ کدام تاثیرگذار‌تر از نیاز به فعالیت بدنی مناسب نیستند. در‌‌ همان زمان جان گی، شاعر بریتانیایی، هم بااین عقیده موافق بود و می‌گفت: «ورزش آخرین وسیله دفاعی جوانان است.» ورزش سرچشمه جوانی نیست، اما اکسیری مناسب برای طولانی شدن عمر و پایداری بیشتر به خصوص به عنوان بخشی از یک برنامه جامع زندگی است. یک مطالعه منحصر به فرد در تگزاس نشان می‌دهد که ورزش چقدر می‌تواند اهمیت داشته باشد.

عاقبت افتادن در بستر

پنج مرد سالم در سال 1966برای یک مطالعه پژوهشی در دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس داوطلب شدند. همه آنها مجبور به گذراندن3 هفته از تعطیلات تابستانی‌شان در حالت استراحت در بستر بودند. اما هنگامی که آنها در انتهای این کارآزمایی بستر را ترک کردند، خیلی خوب به نظر نمی‌رسیدند. پژوهشگران، با آزمایش مردان قبل و بعد از ورزش، تغییرات ویران‌کننده‌ای نظیر ضربان قلب سریع‌تر در زمان استراحت، فشار خون سیستولیک بالا‌تر، کاهش حداکثر ظرفیت پمپاژ خون، افزایش چربی بدن و کاهش قدرت عضلانی را مشاهده کردند.
تنها در طی 3 هفته این داوطلبان 20 ساله بسیاری از خصوصیات فیزیولوژیکی مردانی با سنی دو برابر خودشان را بروز دادند. خوشبختانه کار دانشمندان به اینجا ختم نشد. در عوض آنها افراد را در یک برنامه ورزشی 8هفته‌ای قرار دادند. ورزش باعث جبران و معکوس کردن اثرات تخریبی استراحت در بستر شد، تا آنجایی که برخی سنجش‌ها بعد از تمرین‌های ورزشی بهتر از همیشه بودند.
مطالعه دالاس نمایشی چشمگیر از عواقب مضر استراحت در بستر بود. این درسی است که در عصر مسافرت‌های فضایی هم دوباره آموخته شده و به تغییر کاروری پزشکی با تشویق بیماران به بازگشت زود هنگام برای انجام فعالیت‌های بدنی بعد از اعمال جراحی یا بیماری، کمک کرده است. پژوهشگران دانشگاه تگزاس30 سال بعد با پرداختن دوباره به این سوال، نیز قادر به بررسی تعامل بین ورزش و پیری شدند.

نگاه دوم
همگی افراد اصلی داوطلب در مطالعه موافقت کرده بودند که دوباره در 50 سالگی تحت بررسی قرار بگیرند. هر پنج نفر سالم باقی مانده بودند و هیچ‌کدامشان نیاز به دریافت دارو در بلند مدت نداشتند. با این حال، این فاصله زمانی30ساله کاملا هم با آنها مهربان نبوده است. این مردان در طی این سال‌ها حدود23کیلوگرم یا به میزان20درصد وزن‌شان نسبت به 20 سالگی افزایش پیدا کرده بود. چربی متوسط بدن آنها به دو برابر یعنی از 14 درصد به 28 درصد وزن بدنشان رسیده بود. به علاوه، عملکرد قلبی آنها دچار آسیب شده بود، به طوری که افزایش در میزان ضربان قلب در زمان استراحت و کاهشی در حداکثر ظرفیت پمپاژ قلب رخ داده بود. از لحاظ کارکرد قلبی، هر چند میزان آسیب ناشی از گذر زمان به شدت آسیب ناشی از بی‌تحرکی نبود، این مردان در50سالگی در شرایطی بسیار پایین‌تر از بیست سالگی خود قرار داشتند، اما آنها حتی در این سن و سال به ناتوانی زمانی که در سال 1966 که سه هفته را در بستر گذراندند، نبودند. پژوهشگران از داوطلبان 50ساله نخواستند که 3هفته در در بستر بگذرانند، زیرا این موضوع می‌توانست، بسیار خطرناک باشد. اما آنها از این مردان خواستند تا یک برنامه ورزشی را شروع کنند و به طور عاقلانه یک برنامه تدریجی ? ماهه شامل پیاده‌روی، آرام دویدن و دوچرخه سورای را به‌جای آن دوره 8 هفته‌ای فشرده در 20 سالگی برای آنها ترتیب داند.
این تمرین استقامتی آهسته، اما پیوسته پیروز میدان بود. این مردان در پایان دوره شش ماهه به‌طور متوسط تنها حدود 4/5کیلوگرم کاهش وزن داشتند اما میزان ضربان قلب در زمان استراحت و فشار خون آنها و حداکثر میزان پمپاژ قلبی آنها به میزان پایه در زمان20سالگی بازگشته بود. در مجموع این تمرین‌های ورزشی100درصد کاهش توان هوازی مربوط به30سال افزایش سن را جبران کرده بود. با این همه ورزش در این زمان موجب دستیابی به اوج عملکردی که بعد از 8 هفته فعالیت بدنی در سن 20 سالگی مشاهده شده بود، نشد، بنابراین ساعت تیک تاک می‌کند و زمان در گذر است، اما ورزش سیر تاثیرات گذر زمان بر بدن ما را کندتر می‌کند.

تمرین‌های استقامتی:‌ همان‌طور که مطالعات تگزاس نشان داد تمرین‌های استقامتی بهترین روش برای ارتقای عملکرد قلبی- عروقی است. این تمرین‌ها عضلات قلب و رگ‌های خونی را انعطاف‌پذیر می‌کنند، ضربان قلب درحال استراحت را کاهش و اوج توانایی قلب برای انتقال خون غنی از اکسیژن به بافت‌های بدن را افزایش می‌دهند. یکی دیگر از مزایای مرتبط نیز کاهش فشارخون است.
ورزش‌های استقامتی بهترین روش برای محافظت از متابولیسم بدن در برابر اثرات افزایش سن است. این کار چربی‌های بدن را کاهش می‌دهد، بافت‌های بدن را به انسولین حساس می‌کند و میزان قند خون را کاهش می‌دهد. ورزش موجب افزایش کلسترول خوب یا HDL، کاهش تری‌گلیسیرید و کلسترول بد یا LDL می‌شود.
انواع مشابهی از فعالیت بدنی با تغییرات عصبی و روانی ناشی از افزایش سن مبارزه می‌کند. ورزش استقامتی موجب بهبود خلق‌و‌خو و خواب می‌شود و با اضطراب و افسردگی مقابله می‌کند. همچنین زمان عکس‌العمل‌های غیرارادی را ارتقا می‌دهد و در به تعویق انداختن از دست دادن حافظه کمک می‌کند. با این همه، تمامی تغییراتی که فیزیولوژیست‌ها به پیری نسبت می‌دهند، در واقع به وسیله استفاده نا‌مناسب و عدم به کارگیری بدن ایجاد می‌شوند. استفاده مناسب از بدنتان آن را جوان نگه خواهد داشت (جدول را ببینید).
پژوهشگران برای تمرین‌های استقامتی پیاده‌روی، آرام دویدن و دوچرخه‌سواری را توصیه کرده بودند. افراد می‌توانند مزایای مشابهی را از شنا کردن، ورزش‌های راکت‌دار، قایقرانی، حرکات ایروبیک و حتی گلف بدست آورند. انواع گوناگونی از دستگاه‌های ورزشی نیز در صورتی که از آنها درست استفاده کنید، می‌توانند این مزایا را ایجاد کنند، موضوع کلی داشتن فعالیت منظم است. اگر آمادگی بدنی کافی ندارید، ورزش را به آرامی شروع کنید، سپس به آرامی آن را به 3 تا 4 ساعت در هفته برسانید. یک برنامه ورزشی به سادگی 30دقیقه پیاده روی سریع روزانه، مزایا و فواید اساسی را برای شما فراهم خواهد آورد.

ورزش‌های مقاومتی: با استفاده از وزنه‌های سبک و دستگاه‌های ورزشی موجب افزایش توده و قدرت عضلانی و حفظ کلسیم استخوانی می‌شود. شما برای انجام این کار‌ها نیاز به آموزش دارید و مربیان می‌توانند در این زمینه به شما کمک کنند، اما با دستورات ساده و اقدامات احتیاطی، اغلب افراد می‌توانند برنامه‌ای خانگی ایمن و موثر برای خودشان تنظیم کنند.
تمرین‌های انعطاف‌پذیری (کششی): به حفظ انعطاف بدن شما با افزایش سن کمک می‌کنند. همچنین‌های حرکات کششی راهی ایده‌ال برای گرم کردن قبل و سرد کردن بعد از ورزش‌های استقامتی است. همانند تمرینات قدرتی، اختصاص دادن 20 دقیقه زمان 2 تا 3 بار در هفته ایده‌ال خواهد بود. کلاس‌های یوگا بسیار مفید هستند، اما اغلب مردان می‌توانند یاد بگیرند تا تمرین‌های کششی برای سلامت را به تنهایی انجام دهند.

ورزش‌های تعادلی: در به تعویق انداختن برخی اثرات رایج پیری کمک خواهند کرد. این نوع ورزش به شما کمک می‌کنند تا به‌طور موزون راه بروید، از آسیب‌ها و صدمات اجتناب کنید و از سقوط و افتادن که موجب زمین‌گیر شدن بسیاری سالمندان می‌شوند، جلوگیری می‌‌کنند.
اما با‌وجود اینکه ورزش می‌تواند کار زیادی برای جلوگیری از کار افتادگی‌های ناشی از پیری انجام دهد، اما نمی‌تواند همه آنها را برطرف سازد. حتی یک برنامه ورزشی متعادل نیز نمی‌تواند از نیاز شما به استفاده از عینک مورد نیاز برای خواندن یا ایجاد آب مروارید در زمان مقتضی جلوگیری کند. ورزش همچنین نمی‌تواند پروستات یک مرد را کوچک یا میزان هورمون تستوسترون او را بالا نگه دارد، اما می‌تواند خطر اختلال نعوظ را کاهش دهد.
برای اینکه بدنتان را در جوان‌ترین حالت ممکن برای طولانی‌ترین زمان ممکن حفظ کنید، آن را در حال حرکت و فعالیت نگه دارید. بقراط در 2400سال قبل این موضوع را به درستی فهمیده بود و و توضیح داده بود: «آن چیزی که استفاده می‌شود، رشد می‌کند، اما چیزی که از آن استفاده نمی‌شود، تحلیل می‌رود.»

ورزش، بیماری و طول عمر
یک برنامه ورزشی صحیح به مردان کمک می‌کند که بسیاری از تغییرات ناشی از پیری را به تعویق بیندازند، خصوصا زمانی که آن را با سایر روش‌های پیشگیرانه ترکیب می‌کنند و برنامه‌ای مشابه می‌تواند بسیاری از بیماری‌های مزمن را که اغلب موجب خدشه‌دار شدن سال‌های طلایی زندگی فرد می‌شوند، از آنها دور کند.
ورزش به تنهایی کافی نیست. ورزش راهی برای کند کردن فرایند پیری است، اما همراه با سایر اقدامات و تدابیر بهترین کارکرد را دارد. در اینجا چند نکته دیگر آورده شده که به شما در این زمینه کمک می‌کند:

از مصرف هر شکلی از دخانیات پرهیز کنید.
درست غذا بخورید. مصرف چربی‌های اشباع شده، چربی ترانس و کلسترول را کاهش دهید. مصرف معقولانه و به اندازه امگا3 و چربی‌های تک‌اشباع‌نشده موجود در ماهی‌ها، مغزهای خوراکی، روغن زیتون و احتمالا روغن کانولا مطلوب است. مقادیر زیادی میوه، سبزی، غلات سبوس‌دار و ترکیبات لبنی بدون چربی بخورید. از کربوهیدرات‌های پیچیده و غذاهای با میزان فیبر بالا استفاده کنید، اما مصرف قندهای ساده را کاهش دهید. 15 درصد کالری مورد نیاز بدنتان را از پروتئین‌ها تامین کنید. مصرف نمک و غذاهای فراوری شده را کاهش دهید. مصرف کالریتان را پایین نگه دارید و تا اندازه ممکن لاغر بمانید.
مکمل‌های غذایی ساده مانند یک مولتی‌ویتامین را برای خود درنظر بگیرید.
ذهن خود را فعال و برانگیخته نگه دارید. ورزش‌های ذهنی مکمل مهمی برای فعالیت‌های بدنی است.
یک شبکه اجتماعی قوی برای خود بسازید. ارتباط با مردم دارویی خوب در هر سن و سالی است.
مراقبت‌های پزشکی را به‌طور منظم انجام دهید.

یک برنامه متعادل بهترین برنامه است.‌‌ همان‌طور که سیسرو، شاعر و فیلسوف رومی اعلام کرد که ورزش و اعتدال، بخشی از توان جوانی ما را حتی در زمان پیری حفظ خواهد کرد.
بیماری‌های قلبی، مهم‌ترین عامل مرگ مردان است. از آنجا ورزش به بهبود برخی فاکتورهای خطرآفرین قلبی (کلسترول، فشارخون، دیابت، چاقی و استرس) کمک می‌کند، پس باید یک اثر حفاظتی قوی روی حملات قلبی داشته باشد و این‌گونه نیز هست. مطالعه‌ای در دانشگاه هاروارد در سال 1987 نشان داد مردانی که به‌طور منظم ورزش می‌کنند، نسبت به همتایان بی‌تحرک خود 39 درصد احتمال کمتری برای حملات قلبی دارند. این مطالعه راهگشای بررسی‌های بعدی در این‌باره بود و چندین بررسی بعدی هم نتایج آن را تایید کرده است.
سکته مغزی نیز یکی از عوامل اصلی مرگ‌ومیر افراد است. همانند بیماری‌های قلبی بسیاری از سکته‌های مغزی نیز ناشی از تصلب شرایین است و به همین علت سکته‌های قلبی و مغزی چندین عامل خطرساز مشترک دارند. پس جای تعجب نیست که ورزش می‌تواند خطر سکته‌های مغزی را نیز کاهش دهد. 24 سال بعد از گزارش منتشرشده درباره ورزش و بیماری‌های قلبی، مطالعه دیگری در دانشگاه هاروارد ارتباط بین ورزش‌های سبک و کاهش 24 درصدی خطر و حتی بهتر از این، کاهشی تا 46 درصد را با انجام ورزش‌های با شدت متوسط تا زیاد را نشان داد.
بحث سرطان متفاوت است، اما ورزش می‌تواند به مقابله با این عامل مهم دیگر مرگ و میر هم کمک کند. سرطان روده بزرگ واضح‌ترین نمونه است. «مطالعه پیگیری کارکنان بهداشتی» در دانشگاه هاروارد نشان داد که مردان بسیار فعال نسبت به همتایان بی‌تحرک خود 47درصد احتمال کمتری برای بروز سرطان دارند و بسیاری از مطالعات دیگر هم به نتایج مشابهی رسیده‌اند. ورزش منظم ممکن است حتی به جلوگیری از سرطان پروستات کمک کند، هر چند که شواهد در این‌باره هنوز قطعی نیست.

اقدامات احتیاطی ورزش
ورزش برای سلامتی فوق‌العاده است، اما برای دستیابی به فواید آن بدون درد و ناراحتی، شما باید آن را در هر مرحله به صورت عاقلانه با استفاده از خویشتن داری و قوه تشخیص انجام دهید. در اینجا چند نکته وجود دارد:

قبل از اینکه یک برنامه ورزشی متوسط یا شدید را شروع کنید خصوصا اگر بیشتر از40سال سن دارید یا اگر مشکل پزشکی خاصی دارید و یا اگر پیش از این ورزش نکرده‌اید، یک معاینه پزشکی کامل انجام دهید. اگر چه تست استرس تردمیل یا‌‌ همان تست ورزش یک بار به عنوان یک اقدام احتیاطی مهم در نظر گرفته می‌شود، اما شاید برای اکثر افراد سالم حتی شهروندان مسن هم لازم نباشد، اما اگر حتی تست استرس قبل از ورزش برای افراد سالم مفید نباشد، برای هر کسی با مشکلات قلبی و یا دارای علائم نشان‌دهنده مشکلات پزشکی، الزامی است.
متناسب بخورید و بیاشامید. 2 ساعت قبل از انجام ورزش چیزی نخورید، اما در حین ورزش و بعد از آن خصوصا در هوای گرم آب زیاد بنوشید.
قبل از انجام ورزش بدنتان را گرم و بعد از آن بدن را سرد کنید. قبل از راه رفتن قدم بزنید و قبل از دویدن، راه بروید. ورزش‌های سبک بدون نیاز به وسیله و حرکات کششی برای گرم و سرد کردن بدن حین ورزش ایده ال هستند.
لباس راحت و ساده بپوشید. هدف مد لباس نیست بلکه آسایش، راحتی و ایمنی است.
از تجهیزات مناسب خصوصا کفش‌های مناسب استفاده کنید.
به طور منظم ورزش کنید مگر اینکه بیمار یا آسیب دیده باشید. سعی کنید تقریبا هر روز ورزش کنید، اما ورزش‌های سنگین را با فعالیت‌های سبک جایگزین کنید. زمان کافی را برای بهبود آسیب دیدگی‌ها و بیماریتان اختصاص دهید. به خاطر داشته باشید که زمانی که مسن‌تر می‌شوید ممکن است روند بهبودی بیشتر به طول بیانجامد.
فعالیت‌های ورزشی متنوعی را بررسی کنید تا مناسب‌ترین ورزش برای خودتان را پیدا کنید. تنوع باعث شادابی عضلات شما شده و شما را از یکنواختی و کسالت دور نگه می‌دارد. یک برنامه کامل و بدون نقص برای خود تنظیم کنید. تمرین‌های قدرتی، کششی و تمرین‌های تعادلی را به برنامه ورزشی استقامتی پایه خود اضافه کنید. استفاده از دستورالعمل‌ها یا عضویت در یک باشگاه ورزشی را در نظر داشته باشید.
به طور ایمن ورزش کنید. بی‌معنا است که خطر سکته‌های قلبی و مغزی به‌وسیله افزایش خطر آسیب یا مرگ‌های تصادفی را کاهش دهید.
به بدنتان گوش دهید. درباره علائم هشدار دهنده بیماری‌های قلبی نظیر درد یا فشار قفسه سینه، تنگی نفس نامتناسب، خستگی، تعریق یا نبض‌های نامنظم، احساس سبکی سر یا حتی سوءهاضمه یاد بگیرید.
دردهایی که ممکن است نشانگر آسیب باشد را نادیده نگیرید.درمان زودهنگام اغلب از مشکلات جدی‌تر پیشگیری می‌کند. اگر بیمار هستید یا تب دارید، ورزش نکنید. بعد از یک دوره استراحت و عدم فعالیت خصوصا بعد از بیماری یا آسیب به تدریج به فعالیت برگردید.

ورزش ارزش تلاش کردن برای کمک به جلوگیری از بیماری‌های قلبی، سرطان و سکته مغزی را دارد. ورزش به کاهش خطر بسیاری از بیماری‌های مزمن که درد و پریشانی زیاد و ناتوانی را برای مردانی که پیر می‌شوند فراهم می‌آورد، کمک می‌کند. فهرست این بیماری‌ها شامل فشارخون بالا، دیابت، پوکی استخوان و حتی بیماری آلزایمر است.
این مشکلات همچنین می‌تواند بیماری‌های جزیی‌تر یا «مینور» نظیر حملات دردناک کیسه صفرا، علائم آزار دهنده هیپرپلازی خوش خیم پروستات را شامل شود. اگر به اندازه کافی تحرک ندارید، در نظر داشته باشید که «بررسی کارکنان بهداشتی» هاروارد ورزش منظم را با کاهش 30 درصدی خطر ناتوانی جنسی در مردان مرتبط می‌داند.
ورزش منظم به افراد کمک می‌کند که دیر‌تر پیر شوند، سالم‌تر زندگی کنند و طول عمر بیشتری داشته باشند. محاسبات انجام شده براساس مطالعه دانشگاه هاروارد نشان می‌دهد مردانی که به طور منظم ورزش می‌کنند به ازای هر ساعت ورزش حدود 2 ساعت امید به زندگی بیشتری کسب می‌کنند. ورزش منظم حدود 2 سال به طول عمر یک فرد اضافه می‌کند. کسب حداکثر مزایا نیازمند ورزش منظم در طول سالهای متمادی است، اما این به معنی رفتن روزانه به باشگاه ورزشی نیست. در واقع تنها با 30 دقیقه پیاده روی سریع روزانه راه طولانی به سمت سلامت را طی می‌کنید.
محاسبات یک چیزند، اما مشاهدات عینی چیز دیگری هستند. دانشمندان در تحقیقات گوناگون مردانی از هاوایی، مردان و زنانی ساکن فرامینگهام ماساچوست، زنان مسن آمریکایی، دوندگان بریتانیایی، مردان میانسال انگلیسی، آلمانی‌های بازنشسته و ساکنین کپنهاگ را مورد بررسی قرار داده‌اند. با وجود اینکه جزئیات متفاوت است، پیام اصلی به طور قابل ملاحظه‌ای یکسان است. ورزش منظم زندگی را طولانی و بار بیماری و ناتوانی را در سنین پیری کاهش می‌دهد.
بازبینی این داده‌ها به‌وسیله دکتر مایکل مک گینیس از اداره ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری‌های وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا نتیجه می‌گیرد که بهد فعالیت بدنی منظم موجب کاهش بیش از 25 درصدی میزان کلی مرگ و میر می‌شود و امید به زندگی را در مقایسه با میانگین این شاخص در جمعیت افراد بی‌تحرک بیش از دو سال افزایش می‌دهد.

هرگز دیر نیست
یکی از چشمگیر‌ترین موارد در «بررسی ورزش و استراحت در بستر» دانشگاه دالاس، که قبلا به آن پرداختیم، این بود که مردان در 50سالگی تقریبا به خوبی 20سالگی به تمرین‌های ورزشی واکنش نشان داده بودند. در واقع مردان می‌توانند از ورزش در هر سنی بهره‌مند شوند هر چند شهروندان مسن‌تر نیاز به مراقبت بیشتری دارند، خصوصا اگر به تازگی ورزش را شروع کرده باشند. شاید چشمگیر‌ترین نمونه‌ها در مطالعه‌ای از دانشگاه هاروارد مشاهده می‌شود که پیشرفت‌های مهمی را در وضعیت بدنی بیماران87تا 90ساله یک خانه سالمندان که تحت برنامه تمرینی با وزنه قرار گرفته بودند، بر اساس کارکرد عضلانی‌شان نشان داده است. یک بررسی امیدوارکننده دیگر «بررسی فارغ‌التحصیلان هاروارد» است. این مطالعه نشان داد افرادی که قبلا بی‌تحرک بوده و بعد از سن 45 سالگی شروع به ورزش کرده‌اند،24درصد میزان مرگ و میر کمتری را نسبت به همدوره‌هایشان که بی‌تحرک باقی مانده‌اند، تجربه کرده‌اند. حداکثر منافع از این لحاظ با مقداری ورزش معادل پیاده‌روی به مدت 45 دقیقه در روز با سرعت 5/1 کیلومتر در 17 دقیقه همبستگی داشت. در افراد بی‌تحرک که بعدا در طول زندگی فعال شده‌ بودند، به طور متوسط حدود6/1 سال امید به زندگی بیشتری به‌دست آورده بودند. مطالعات انجام شده در دانشگاه هاروارد، انگلیس و نروژ همگی فواید ناشی از ورزش را مورد تایید قرار داده‌اند. این پژوهش‌ها مهم هستند، اما خردمندی سیسرو شاعر رومی را تایید می‌کند که می‌گوید: «هیچ کسی آنقدر پیر نیست که فکر نکند که یک سال دیگر می‌تواند زندگی کند.»

زمان را شکست دهید
پیری اجتناب ناپذیراست، اما آوازه‌ای ترسناک دارد که مستحق آن نیست. هیچ کس نمی‌تواند زمان را متوقف کند، اما اکثر افراد می‌توانند گذر زمان را کند سازند و همین طور که پیر می‌شوند از زندگی با بخشندگی و انرژی لذت ببرند. جاناتان سویفت درست گفت که هر انسانی آرزوی زندگی طولانی دارد، اما هیچ کسی دوست ندارد که پیر شود. اما این امر با ورزش منظم همراه با رژیم غذایی، مراقبت‌های پزشکی مناسب، ژن‌های خوب و کمی شانس قابل تحقق است. ورزش و طول عمر، این یادآور اصل انتخاب طبیعی یا بقای اصلح داروین است که بر اساس آن افرادی که تطابق و سازگاری بیشتری با محیط دارند، نسبت به سایرین شانس بیشتری برای بقا دارند./