خراش ها، تاول ها، سوختگی ها و زخم ها مثال هایی از آسیب های پوستی هستند که معمولا برای التیام آنها با استفاده از یک گاز زخم را باندپیچی می کنیم. این کار زخم را مرطوب نگه می دارد، درد آن را کم می کند و از بروز عفونت جلوگیری می کند اما، این باندها در فرایند درمان زخم به شکل فعال شرکت نمی کنند.
به گزارش «بهپو»، در سال های اخیر چسب زخم ها و باندهایی طراحی شده است که جنبه های مختلف التیام زخم مثل pH و دمای زخم و انتقال دارو را مانیتور می کنند اما، این چسب ها برای تولید پیچیده اند، گرانند و به سختی شخصی سازی می شوند. به همین دلیل تولید انبوه آنها راحت نیست.
حال محققان آمریکایی چسب زخم هیدروژلی ابداع کردهاند که از گرمای بدن افراد برای تسریع التیام زخم استفاده میکند.
این چسب زخم که توسط محققان دانشگاه «هاروارد» در آمریکا با همکاری محققان دانشگاه «مک گیل» در کانادا ابداع شده است، هیچ گونه آنتی بیوتیکی ندارد و در واقع خصیصههای پوست جنین را تقلید میکند.
از این چسب زخم که «AAD» نام دارد، نه تنها میتوان بر روی زخمهای معمولی پوست استفاده کرد؛ بلکه برای جراحتهای عمیق پوستی یا زخمهای پوستی ناشی از بیماری دیابت هم کارایی دارد.
معمولا پس از ایجاد زخم بر روی بدنمان جای زخم که اصطلاحا اِسکار گفته میشود، بر جای میماند؛ اما جنینها تا مرحله خاصی از تکامل خود بر اثر التیام زخم دچار اسکار نمیشوند. این موضوع به این دلیل است که سلولهای پوستی اطراف زخمها، فیبرهایی از جنس پروتئین به نام «آکتین» تولید میکنند. این فیبرها منقبض میشوند و در نتیجه با بهم متصل کردن لبههای زخم آن را التیام میدهند که باعث میشود اسکاری برجای نماند.
به گزارش «بهپو» و به نقل از «نیو اطلس»، اکنون محققان این رویه را در یک چسب زخم تکرار کردند. آنها چسب زخم AAD را از یک هیدروژل آلژینیک چسبنده ساختند و سپس به آن نانوذرات نقره و یک پلیمر حرارتی به نام «PNIPAm» اضافه کردند. هنگامی که این چسب بر روی زخم قرار میگیرد، هیدروژل بسیار سریع به پوست میچسبد. پس از آن گرمای بدن کاربر، «PNIPAm» را گرم میکند و سبب کامل چسبیدهشدن ژل به پوست میشود. نقش نانوذرات نقره در این چسب این است که باکتریهای عفونتزا را از بین میبرند.
یافتههای این مطالعه در مجله «Science Advances» منتشر شد./