زمانی اتفاق می افتد که قارچ از طریق یک شکستگی وارد ناخن می شود. عفونت قارچی می تواند ناخن شما را ضخیم و شکننده و دچار تغییر رنگ کند. اگر درمان نشود از بین نمی‌رود و بعدا به راحتی نیز درمان نمی شود. این عفونت در گرما و محیط های مرطوب از شخصی به شخص دیگر منتقل می شود. در موارد خفیف از پمادهای موضعی برای درمان استفاده می شود. اما در موارد پیشرفته تر از قرص‌های ضد قارچ.


نوعی آرتروز است که با یک درد ناگهانی،‌قرمزی، تورم و خشکی و اغلب در مفاصل انگشت پا،‌مشخص می‌شود. نقرس همچنین می تواند در پا، مچ پا و یا زانو ایجاد شود. مقدار اسید اوریک بالا در خون، می تواند نوعی از کریستال‌های سخت را در مفاصل ایجاد کند. حملات نقرس می تواند روزها و یا هفته ها طول بکشد و ممکن است با داروهای ضدالتهاب یا داروهای کاهش دهنده میزان اسید اوریک درمان شود. با پزشک تان برای تغییر رژیمی که به کاهش اسید اوریک کمک کند، مشورت کنید.

کف پا
زگیل‌های کف پا، سفت و شیپوری شکل هستند که روی پاشنه پا، توسعه پیدا می‌کنند. مسری هستند و توسط ورود یک ویروس از پوست بیمار و گاهی از طریق استخرهای عمومی و حمام انتقال می‌یابد. آنهایی ضرر هستند و می توانند درمان شوند. اما در بسیاری از موارد درد شدید آنها مانع نادیده گرفتن‌شان می‌شود. پمادهای موضعی اسید سالیسیلیک به درمان آنها کمک می کند در حالی که، سوزاندن، انجماد،‌فیزیوتراپی با عمل جراحی در موارد شدیدتر انجام می‌شود.


ناخن‌هایی که داخل پوست رشد می‌کنند باعث درد، قرمزی، تورم و حتی عفونت می شوند. کوتاه کردن بیش از حد ناخن یا صاف کوتاه نکردن آن و پوشیدن کف تنگ، باعث آسیب به ناخن می‌شود. در موارد خفیف خیس کردن پا در آب گرم، تمیز نگه داشتن و گذاشتن یک تکه پنبه زیر گوشه ناخن، آن را از داخل پوست بلند می‌کند. یک عمل جراحی کوچک هم می تواند کل و یا بخشی از ناخن را از بین ببرد.


اصطکاک و سایش شدید، سبب سخت و ضخیم شدن قسمت های مرده پوست میخچه‌ها و پوته های سفت شده می شود. سفت شدن پوست،‌واکنش بدن برای حفاظت از قسمت های حساس پوت است. میخچه ها معمولادر قسمت هایی از پوست که وزن کمتری را تحمل می کنند، به وجود می‌آیند. در حالی که پوست های سفت شده، هر جا که اصطکاک و سایش بیشتر است، شکل می گیرند و گسترش بیشتری دارند. هر دو این عارضه می توانند ناشی از کفش های نامناسب باشند. پدهای مخصوصی از نوع پارچه پنبهای برای درمان میخچه موثر است اما پوسته های سفت شده می توانند با تراشیدن یا به کمک جراحی درمان شوند.

پا را خیس کنید. خیساندن پاها به مدت ۲۰ دقیقه در روز خوب است ( به شرطی که بیماری قند نداشته باشد. چون این کار ممکن است پا را خشک تر کرده و اگر آب داغ باشد، ممکن است احساس نکنید و پوست را بسوزانید). بعد از آن، پا را حتما با کرم مرطوب کنید.

کفش‌هایتان را درآورید. هر وقت فرصت می‌کنید کفش‌هایتان را درآورید یا اصلا دمپایی بپوشید. (اگر بیماری قند دارید، کفش را در نیاورید.)
پاها را بلند کنید. در آخر روز، دراز بکشید و پاهایتان را بالاتر از سطح بدن قرار دهید. این کار باعث برگشت مایعات جمع شده در پا شده و درد و گاهی نیز تورم و فشار را کاهش می‌دهد. 
کفش‌ها را عوض کنید. عوض کردن نوع کفش در طول روز فشار روی پا را کاهش می‌دهد. هر وقت می توانید،‌کفش راحت بپوشید و کفش های شیک ناراحت را کنار بگذارید.


خواب رفتگی paresthesia احساس سوزش و خارشی ناخوشایند همراه با سوزن شدن عضو خواب رفته است که غالبا در دست و پا ایجاد می‌شود. دلیل معموال بروز چنین حالتی نشستن، تکیه کردن یا خوابیدن روی عضو است به طوری که فشاری مداوم بر اعصاب این عضو وارد شده یا جریان خون در این منطقه مختل شود.
تغییر حالت دادن و خارج کردن عضو خواب رفته از حالت فشرده، معمولا این حالت را از بین می‌برد. اما با برداشته شدن فشار و با برقرار شدن پیام‌رسانی اعصاب به مغز و نخاع، ابتدا حالت بی حسی جای خود را به درد و سوزش داده و سپس از بین می‌رود. در بعضی از موارد خواب رفتگی در اثر آسیب‌دیدگی عصب یا اختلالات خاصی در سیستم عصبی ایجاد می‌شود. اگر شما غالبا یا به مدت‌های طولانی دچار خواب رفتگی اعضا می‌شوید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

بعضی رنگ‌های صنعتی مصرف شده در کفش و جوراب باعث التهاب تماسی پوست می شود که خارش،‌قرمزی و سوزش را به دنبال دارد. اگر فکر می کنید ناراحتی شما ناشی از نوع کفش یا جوراب است،‌چند روز آن را عوض کنید تا مطمئن شوید.


برآمدگی در قاعده انگشت شست پا، باعث انحراف آن به سمت انگشتان دیگر می‌شود. این برآمدگی، استخوان پا را از حالت طبیعی خارج کرده و در محل اتصال انگشت به پا، یک برجستگی مشخص ایجاد می‌کند. 
این نقطه برجسته ممکن است به علت فشار یا ورم مفاصل،‌دردناک شده و گاهی تبدیل به میخچه شود. بیماری‌های سیستم عصبی مثل فلج مغزی و ضربه شس پا نیز می توانند عامل ایجاد قوز شست پا باشد افرادی که به هر علتی پای بلند تر دارند احتمال پیدایش این عارضه در پایشان بیشتر خواهد بود. 
از لحاظ آماری نیز شایع ترین دلایل مراجعه این افراد به پزشک عبارت است از: درد ناحیه پنجه پا به علت انتقال وزن پا از ناحیه شست به دیگر انگشتان، التهاب و برجسته شدن استخوان شست پا و تراکم انگشتان درون کفش به خصوص در داخل کفش های نوک تیز. اما یکی از علل مراجعه این ا فراد به پزشک، تغییر شست و دیگر انگشتان است که البته این عامل به تنهایی شرط کافی برای جراحی محسوب نمی شود و می توان با استفاده از کفش های طبی و ورزش آن را درمان کرد. 
به گفته متخصصان، افراد مبتلا به این عارضه برای پیشگیری باید از راه رفتن و ایستادن زیاد خودداری کنندو از کفش‌های پنجه پهن و پاشنه کوتاه استفاده کنند. 
برای تسکین درد، پد و نوارهایی را می‌توان به صورت لایه کنار انگشت شست قرار داد تا از فشاری که کفش به آن وارد می‌کند، کاسته شود. کفش های سفارشی یا عمل جراحی هم می تواند به بهبودی کمک کند به خاطر داشته باشید که کفش تنگ و پاشنه بلند نپوشید.

کف پا با کمی فاصله یا به طور کامل با زمین در تماس است که ممکن است ارثی یا ناشی از صدمه و یا بیماری آرتروزرماتیسمی باشد. علائم بیماری‌ پای صاف بسیار کم است. به هر حال افزایش وزن، کفش های نامناسب یا ایستادن بیش از حد ممکن است باعث درد شود. درمان شامل ورزش‌ها و تمرینات برای تقویت پا و کفش‌هایی با قوس مناسب هستند.

پا را ماساژ دهید. ماساژ دادن روزانه پا با کرم مرطوب کننده در تسکین پای کسانی که تمام مدت سر پا هستند موثر است. کفش مناسب بخرید. وقتی کفش می خرید. حتما نوع خوب آن را انتخاب کنید. دقت کنید: جلوی کفش باید ۱۲ میلی متر فضای خالی داشته باشد، پشت پاشنه محکم باشد و پاشنه کوتاه باشد. کفش بندی هم بهتر از کفش بدون بند است. هر دو لنگه کفش را با جورابی که همیشه آن را می پوشید با دقت امتحان کنید. پهن‌ترین جای پا باید در پهن‌ترین جای کفش قرار گیرد. همیشه در بعدازظهر کفش بخرید چون در طول روز پایتان ورم می‌کند. 
کفش بزرگ بپوشید. اگر دچار نوروم مورتون هستید، کفش بزرگ با کفی مخصوص بپوشید. برای درد شدید و مداوم با پزشک ممکن است درمان دارویی یا جراحی برای آزاد کردن عصر با به عنوان آخرین راه حل پیشنهاد کند.


عفونت قارچی می تواند باعث پوست انداختن،‌قرمزی، خارش، سوزش و اغلب تاول و زخم شود. این بیماری مسری است و از طریق تماس مستقیم یا پا برهنه راه رفتن در مکان‌هایی مانند اطراف اظتخر‌ها منتقل می‌شود. قارچ در کفش، مخصوصا کفش های تنگ یا کفش هایی که گردش هوا در آن نیست، رشد می کند. این عفونت اغلب با لوسیون های موضعی یا داروهای خوراکی ضد قارچ در موارد شدید درمان می‌شود.


زمانی که ماهیچه‌های انگشت، نامتعادل شوند، باعث مشکلات دردناکی می شوند. کسانی که مستعد این بیماری باشند، پوشیدن کفش تنگ برایشان دردسرساز خواهد شد. این عارضه عموما باعث خم شدن انگشتان از بند وسطی به سمت پایین می‌شود. پوشیدن کفش هایی با اندازه مناسب به خصوص در قسمت پنجه پا به کسانی که به این مشکل دچار شده اند توصیه می شود و گاهی عمل جراحی!