حقایقی درباه اثرات منفی امواج موبایل

بسیاری از مردم نگران این هستند که تابش های ناشی از تلفن همراه موجب سرطان یا خطرات جدی برای سلامتی شود. امواج موبایل از دسته امواج رادیویی هستند و نتایج علمی معتبر به نتیجه مشخصی از ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و بروز بیماری ها نرسیده است.

موضوع ارتباط بین تلفن همراه و سرطان، یک موضوع بحث برانگیز است. تحقیقاتی که طی سالیان سال انجام شده است، هنوز به نتیجه مشخصی نرسیده است و نتایج در این زمینه متناقضند. در حال حاضر هیچ نظریه ثابت شده ای در مورد میزان خطر ابتلا به سرطان در اثر استفاده از تلفن همراه وجود ندارد.

به گزارش «بهپو»، ابتدا احتمال بر این بود که استفاده از تلفن همراه منجر به رشد تومورهای مغزی می شود. بعضی از تحقیقات نشان می دهد میزان تومورهای مغزی از دهه 1970 به میزان بسیار کمی افزایش یافته است، اما مساله اینجاست که در دهه 1970 از موبایل استفاده نمی شد.

در عوض آن، گویی افزایش ظاهری تومور های مغزی بیشتر به عوامل دیگری مربوط است – عواملی از قبیل افزایش دسترسی به مراقبت های پزشکی و بهبود روش های تصویربرداری تشخیصی.

• در مطالعه ای که زندگی بیش از 420،000 کاربر تلفن همراه را در طول یک دوره 20 ساله دنبال می کرد، محققان هیچ شواهدی از ارتباط بین تلفن های همراه و تومورهای مغزی نیافتند.

• اما در مطالعه دیگری محققان بین استفاده از تلفن همراه و سرطان غدد بزاقی ارتباطاتی یافتند. البته، تعداد کمی از شرکت کنندگان این مطالعه مبتلا به تومورهای بدخیم شدند.

• مطالعه دیگری نشان داد که احتمال خطر ابتلا به گلیوما - نوع خاصی از تومور های مغزی – در افرادی که به شدت از تلفن همراه استفاده می کنند افزایش می یابد، اما به طور کلی هیچ گونه افزایشی در تومور های مغزی دیده نشد.

پس از ارزیابی مطالعات متعدد در مورد امکان ارتباط بین تلفن های همراه و گلیوما و تومور های غیر سرطانی مغز –نوروم آکوستیک- اعضای آژانس بین المللی تحقیقات سرطان - بخشی از سازمان بهداشت جهانی – به این نتیجه رسیدند که شواهد محدودی در این زمینه وجود دارد که می گوید تشعشعات تلفن همراه سرطانزا هستند. در نتیجه، این دسته از محققان، میدان های رادیوفرکانس الکترومغناطیسی طبقه بندی شده را به عنوان عوامل احتمالی سرطان نام بردند.

البته دسته ای از مطالعات که اخیرا انجام شده است، نمی تواند تمام مطلب را مشخص کند. معمولا سالها طول می کشد که ارتباط بین استفاده از عامل سرطانزای جدیدی با افزایش میزان سرطان کشف شود؛ مثل ارتباط دخانیات با سرطان ریه. هم اکنون برای تشخیص اینکه میزان افزایش سرطان ارتباط مستقیمی با استفاده از تلفن همراه داشته است، زمان کافی نگذشته است.

در حال حاضر، هیچ کس نمی داند که آیا تلفن همراه عامل سرطان زاست یا خیر. البته مطالعات بلند مدتی روی این موضوع در حال انجام است. تا به امروز هیچ شواهد قانع کننده ای به وجود نیامده است که اثبات کند استفاده از تلفن همراه خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد. اگر نگران این ارتباط احتمالی میان استفاده از تلفن همراه و سرطان هستید، استفاده از تلفن همراه را محدود کنید - یا آن را روی وضعیت بلندگو قرار دهید یا از هندزفری استفاده کنید تا فاصله آنتن گوشی را از سرتان بیشتر کنید.

بیشتر بخوانید: خطر موبایل برای مهره های گردن - چگونه از سندرم گردن پیامکی پیشگیری کنیم؟

آیا موبایل سرطان زاست؟

معمولا دغدغه ای که استفاده کنندگان از تلفن همراه در ابتلا به سرطان دارند، به سه دلیل عمده است:

1- از آنتن تلفن های همراه امواج رادیویی پخش می شود، امواج رادیویی نوعی تابش غیر یونیزه هستند. بخش هایی از بدن که به آنتن نزدیکترند انرژی را جذب می کنند.

2- تعداد کاربران تلفن همراه به سرعت در حال افزایش است. در سال 2017 در ایالات متحده بیش از 400 میلیون مشترک تلفن همراه وجود داشت و این آمار در سراسر جهان، به بیش از 5 میلیارد کاربر تلفن همراه می رسد.

3-با گذشت زمان، تعداد تماس های تلفنی در هر روز، طول هر تماس و میزان زمان استفاده افراد از تلفن های همراه افزایش می یابد. با توجه به تغییرات تکنولوژی تلفن همراه و افزایش تعداد ایستگاه های انتقال سیگنال های بی سیم، میزان قرارگیری در معرض امواج تلفن همراه تغییر زیادی یافته است. البته این تغییرات عمدتا به سمت کاهش بوده است.

امواج موبایل از چه نوعی هستند؟

رادیوفرکانسی یا تابش اشعه رادیویی شکلی از تابش الکترومغناطیسی است که به دو نوع تقسیم می شود: یونیزان -به عنوان مثال اشعه ایکس، رادون و اشعه های کیهانی- و غیر یونیزان -رادیوفرکانس و فرکانس بسیار پایین و فرکانس بسیار بالا. پرتو های الکترومغناطیسی با توجه به طول موج و فرکانس آنها تعریف می شوند و به تعداد چرخه های موجی می گویند که در هر ثانیه از نقطه مشخصی می گذرند. فرکانس های الکترومغناطیسی با واحد هرتز توصیف می شوند.

انرژی پرتوی الکترومغناطیسی توسط فرکانس آن تعیین می شود. اشعه یونیزان فرکانس و انرژی بالایی دارد، در حالی که پرتو های غیر یونیزان فرکانس و انرژی پایینی دارند.

فرکانس تابش الکترومغناطیسی رادیویی از 30 کیلوهرتز تا 300 گیگاهرتز متغیر است. میدان های الکترومغناطیسی در محدوده امواج رادیویی تنها برای استفاده ارتباطات راه دور، از جمله تلفن های همراه، تلویزیون و رادیو، استفاده می شود. بدن انسان انرژی دستگاههایی که تابش الکترومغناطیس رادیویی دارند، را جذب می کند. دوز انرژی جذب شده با استفاده از دستگاهی به نام SAR اندازه گیری می شود که به صورت وات بر هر کیلوگرم وزن بدن بیان می شود.

قرار گیری در معرض اشعه یونیزان، از جمله اشعه ایکس، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد. مطالعات زیادی اثرات احتمالی اشعه غیر یونیزان رادار، مایکروویو، تلفن همراه و دستگاه های دیگری را بررسی کرده اند. در حال حاضر شواهد دقیقی وجود ندارد که بگوید تابش غیر یونیزان باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان در انسان می شود.

تنها تاثیر بیولوژیکی مداوم تابش رادیویی روی انسان که به اثبات رسیده است، گرم شدن بدن است. توانایی اجاق های مایکروویو برای گرم کردن غذا، نمونه ای از این اثر رادیوفرکانسی است. قرار گرفتن در معرض رادیوفرکانسی از طریق استفاده از تلفن همراه باعث گرم شدن محلی از بدن می شود که نزدیک به تلفن همراه است -به عنوان مثال گوش و سر. البته این افزایش دما، قابل توجه نیست. اثرات مشخص شده دیگری از رادیوفرکانس بر روی بدن انسان به اثبات نرسیده است.

مضرات امواج موبایل

بسیاری از مردم نگران این هستند که تابش های ناشی از تلفن همراه موجب سرطان یا خطرات جدی برای سلامتی شود. نتایج علمی معتبر به نتیجه مشخصی از ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و بروز بیماری ها نرسیده است.

تلفن های همراه میزان انرژی رادیویی کم فرکانسی -RF- را ساتع می کنند. در 15 سال گذشته، دانشمندان صدها مطالعه را روی اثرات بیولوژیکی انرژی رادیویی ناشی از تلفن های همراه، انجام داده اند. برخی از محققان به نتایجی رسیده اند که نشان دهنده بروز تغییرات بیولوژیکی ناشی از انرژی RF است، ولی این مطالعات قابلیت تکرار نداشته اند. بیشتر مطالعات منتشر شده ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض پرتو های رادیوفرکانس تلفن همراه و بیماری ها را نشان نمی دهد.

میزان امواج RF وقتی موبایل در حال استفاده باشد، در محدوده امواج مایکروویو انتشار پیدا می کنند که کم محسوب می شود. همچنین در حالت آماده به کار - stand-by ، امواج RF را بطور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. میزان بالای RF می تواند در اثر تولید حرارت بالا مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند، اما قرار گرفتن در معرض میزان کم RF که آن گرما را هم تولید نمی کند، خطری برای سلامتی ندارد.

اثرات بیولوژیکی ناشی از انرژی رادیویی نباید با اثرات انواع دیگری از انرژی الکترومغناطیسی اشتباه گرفته شود.

میزان بسیار بالای انرژی الکترومغناطیسی، مانند میزانی که در اشعه های ایکس و گاما وجود دارند، می توانند بافت های بیولوژیکی را یونیزه کنند. یونیزاسیون فرایندی است که در آن الکترون ها از مکان طبیعی خود دور می افتند. این مساله به بافت های بیولوژیکی از جمله DNA، آسیب ژنتیکی دایمی می رساند.

انرژی ناشی از رادیوفرکانسی، از جمله امواج رادیویی و مایکروویو ها، آنقدر قدرتمند نیستند که منجر به یونیزاسیون اتم ها و مولکول ها شوند. پس همانطور که گفته شد رادیوفرکانسی نوعی تابش غیر یونیزه است. انواع دیگر تابش غیر یونیزه شامل نور مرئی، اشعه مادون قرمز -گرما- و دیگر اشکال تابش الکترومغناطیسی با فرکانس نسبتا کم است.

به گزارش «بهپو» به نقل از «کلینیک مایو» و «FDA»، درست است که انرژی رادیوفرکانسی ذرات را یونیزه نمی کند، اما مقدار زیاد آن می تواند باعث افزایش دمای بدن و آسیب بافت شود. دو قسمت از بدن، چشم ها و بیضه ها در برابر حرارت آسیب پذیر هستند./