پیرسینگ، عوارض و هشدارها

پیرسینگ نقاط مختلف بدن در تمام کشورها انجام می‌شود و بسیاری از ‌جوانان به دنبال پیروی از مد و زیبایی و بدون آگاهی از عوارض خطرناک و گاهی غیرقابل‌برگشت آن با مراجعه به مراکز غیربهداشتی و حتی آرایشگاه‌ها دنبال آن هستند.

«پیرسینگ» واژه‌ای لاتین به معنای سوراخ کردن از سالیان بسیار دور عملی بسیار مرسوم بوده است و قدمتی 7 هزار ساله دارد. نقطه شروع این جراحی زیبایی سرپایی آمریکاست اما برخی نوشته‌ها نقطه شروع آن را رومیان می‌‌دانند. گاهی این عمل به عنوان یک عمل زیبایی و گاهی تحت تاثیر فرهنگ‌های مختلف میان ملل گوناگون با هدف‌های مختلفی انجام می‌گرفته است، مثل سوراخ کردن گوش برده‌ها برای شناسایی آنها یا استفاده از پیرسینگ در طبقه اشراف برای نشان دادن تمایز آنها با مردم عادی؛ اما این کار عوارض پوستی متعددی دارد که می‌تواند مشکلات فراوانی برای فرد ایجاد کند.

به گزارش «بهپو»، متاسفانه، پیرسینگ نقاط مختلف بدن در تمام کشورها انجام می‌شود و بسیاری از ‌جوانان به دنبال پیروی از مد و زیبایی و بدون آگاهی از عوارض خطرناک و گاهی غیرقابل‌برگشت آن با مراجعه به مراکز غیربهداشتی و حتی آرایشگاه‌ها دنبال آن هستند.

اولین جایی که پیرسینگ مورد استفاده قرار گرفت، لاله گوش است، به طوری که از حلقه فلزی یا شکل‌های دیگر فلزات برای لاله گوش استفاده می‌شود. ناف، لب، پا و حتی ناحیه تناسلی از دیگر قسمت‌های بدن هستند که پیرسینگ در آنها استفاده می‌شود. از بین همه اینها پیرسینگ نرمه گوش، نسبتا کم‌عارضه‌تر از سایر انواع پیرسینگ است؛ اما پیرسینگ در ناحیه غیر نرمه گوش می تواند باعث عفونت در ناحیه غضروف و التهاب و قرمزی گوش شود.

عوارض پیرسینگ‌ نواحی مختلف

در انجام پیرسینگ دو مشکل اصلی وجود دارد؛ مشکل اول به دلیل ایجاد زخم و خونریزی است. هر جا که خون وجود داشته باشد، احتمال انتقال عفونت‌های پوستی از جمله ویروس زگیل و عفونت‌های باکتریایی پوست مانند عامل زردزخم وجود دارد. در بسیاری از موارد بعد از عمل پیرسینگ شاهد عفونت زردزخم و انتقال انواع قارچ‌ها هستیم ولی احتمال انتقال عفونت‌های ویروسی مهم مانند هپاتیت و اچ‌آی‌وی که اهمیت بسیاری دارد هم در این روش بسیار بالاست.

عارضه مهم دیگر پس از پیرسینگ‌ها، اگزما یا حساسیت‌های آلرژیک است که بیشتر هنگام استفاده از فلزات به‌ویژه کروم، کبالت و نیکل به صورت قرمزی و خارش در پوست به وجود می‌آیند.

عوارض پیرسینگ دندان

اگر طولانی‌مدت از نگین روی دندان استفاده کنید، ممکن است پس از مدتی لکه‌های سفیدی روی دندان‌ها مشاهد شود که با مسواک زدن و استفاده از فلوراید می‌توان آنها را از بین برد. به‌هرحال، این کار بیشتر جنبه زیبایی دارد و از نظر بهداشتی و درمانی هیچ گونه ضرری ندارد، فقط ممکن است مایع چسبناک آن جذب مینای دندان شود و به آن آسیب برساند.

کاشت نگین روی دندان باعث پوسیدگی آن نمی شود چون دندان‌ها بیشتر بر اثر استفاده از مواد قندی و همین‌طور ماندن مواد غذایی داخل دهان دچار پوسیدگی می‌شوند و با پیروی از رژیم غذایی کم‌قند و استفاده نکردن از قندهای پرتراکم و چسبنده می‌توان از پوسیدگی دندان‌ها جلوگیری کرد. البته کشیدن نخ دندان و مسواک‌زدن مرتب هم می‌تواند تا حد زیادی از پوسیدگی دندان‌ها جلوگیری کند. بهتر است هر 24 ساعت، 2 بار مسواک بزنید، روزانه یک‌بار نخ دندان بکشید و هر 6 ماه یکبار به دندان‌پزشک مراجعه کنید. همچنین میکروب‌های دهان را می‌توان با قرقره کردن آب نمک به صورت هفتگی از بین برد، اما باید این کار به میزان لازم و دور از افراط انجام شود.

عوارض پیرسینگ زبان

در داخل دهان باکتریهایی وجود دارد که می توانند باعث عفونت و التهاب شوند. زبان ملتهب نفس کشیدن را برای فرد سخت می کند. در برخی افراد که بیماری های قلبی دارند، این عفونت های باکتریایی منجر به بیماری هایی می شوند که به عروق قلب آسیب می زنند.

پیرسینگ زبان همچنین با خطر خونریزی همراه است؛ در ناحیه زبان عروق خونی زیادی وجود دارد. همچنین امکان شکستن فلز و قورت دادن آن و خفگی وجود دارد. هنگام غذا خوردن، حرف زدن، خوابیدن یا جویدن احتمال برخورد فلز با دندان ها و لب پر شدن آنها وجود دارد. گاهی شکستگی دندان عمیق است و نیاز به درمان ریشه پیدا می کنید.

برای کسانی که پیرسینگ زبان انجام داده اند حرف زدن، جویدن یا قورت دادن غذا سخت است. احتمال آسیب دیدن زبان، لثه ها یا پر کردگی های دندان ها وجود دارد. نگه داشتن آب دهان سخت می شود و آبریزش دهان در این افراد دیده می شود. امکان عکسبرداری اشعه ایکس از دندان ها برای دندان پزشک سخت می شود. احتمال بروز برخی بیماری ها مثل بیماری های لثه، خونریزی های غیر قابل کنترل، عفونت های طولانی مدت، هپاتیت B و هپاتیت C هم در این افراد بالا می رود. ضمن اینکه در برخی افراد واکنش آلرژیک نسبت به فلز پیرسینگ هم وجود دارد.

عوارض پیرسینگ چشم

فردی که داخل چشم‌هایش نگین می‌گذارد، ممکن است هم دچار عارضه دارویی شود یا چشم‌هایش عفونت کند و بینایی‌اش کم شود. از طرف دیگر، ممکن است فرد پس از گذاشتن نگین داخل چشم‌هایش دچار حساسیت چشمی شود و دایم چشم‌هایش قرمز شود یا حتی فشار آنها بالا برود. به‌هرحال گذاشتن نگین در چشم، یک عمل کاملا زیبایی محسوب می‌شود که سطح چشم را دچار اختلال می‌کند و از آنجا که سطح چشم مانند سدی در برابر بیماری‌ها از چشم‌ها محافظت می‌کند، بروز هرگونه اختلال در این لایه سطحی می‌تواند مشکلاتی برای فرد ایجاد کند.

یکی از مهم‌ترین مشکلات مربوط به سطح چشم، خشکی چشم و عوارض مربوط به آن است که می‌تواند به‌تدریج اختلالات قابل‌توجهی در عملکرد طبیعی سایر قسمت‌های چشم ایجاد کند. به همین دلیل بهتر است افرادی که چنین وضعیتی دارند و می‌خواهند نگین داخل چشم‌هایشان بگذارند، حتما از قبل با چشم‌پزشک خود مشورت کنند.

پیرسینگ ناحیه تناسلی

پیرسینگ ناحیه ژنیتال مانند پیرسینگ نواحی دیگر با هدف افزایش زیبایی این ناحیه انجام می‌گیرد. علاوه بر اینها افزایش تحریک جنسی یکی دیگر از انگیزه‌های انجام این عمل است.

اگر این عمل به درستی انجام نشود می‌تواند با توجه به اینکه کدام ناحیه ژنیتال سوراخ شده باشد عوارض مختلفی داشته باشد. برخی از این عوارض به علت حساسیت بالای ناحیه ژنیتال ممکن است جبران‌ناپذیر باشد. از عوارض پیرسینگ ناحیه تناسلی در زنان می‌توان به عفونت مجاری ادراری، آسیب به کلیتوریس، خونریزی شدید، کاهش میل جنسی و... اشاره کرد، به‌خصوص پیرسینگ کلیتوریس به علت حساسیت بالای این ناحیه نیاز به متخصص و آشنایی فرد به ساختار این قسمت دارد زیرا هرگونه آسیب به این ناحیه ممکن است غیرقابل‌جبران باشد.

انجام این جراحی در محیطی کاملا بهداشتی و استفاده از وسایل استریل برای پیشگیری از ایجاد عفونت بسیار مهم است. مراکز معتبر معمولا خدمات بهداشتی کاملی ارایه می‌دهند. حتما باید به این نکته توجه کرد که اگر این جراحی با سوزن استریل و تحت شرایط کاملا بهداشتی انجام نشود، امکان عفونی شدن جایی که سوراخ شده بسیار بالا می‌رود، به‌خصوص در ناحیه ژنیتال که بسیار حساس است و هرگونه جراحی در این ناحیه حتی جراحی پیرسینگ مستلزم آشنایی فرد به ساختار دستگاه تناسلی زنان و همچنین ابزارهای کاملا استریل است. استفاده نکردن از وسایل استریل و بی‌توجهی و کم‌اهمیت دانستن این نکات ممکن است باعث ورود ویروس‌‌هایی کشنده به بدن فرد شود. مخصوصا اگر از سوزنی استفاده شود که قبل از آن برای فرد دیگری استفاده شده باشد.

یکی از روش‌های سوراخ کردن نواحی مختلف بدن استفاده از تفنگ‌های صنعتی پیرسینگ است. این تفنگ‌ها به راحتی نقطه دلخواه را سوراخ می‌کنند و باعث آسیب رساندن به بافت مورد نظر می‌شوند. به همین دلیل تحت هیچ شرایطی نباید از این تفنگ‌ها استفاده کرد.

اصولا توصیه می‌شود افراد قبل از انجام این جراحی واکسن کزاز تزریق کنند. هرچند اشخاصی که تا چند سال گذشته -10 سال و بیشتر- واکسن کزاز دریافت نکرده‌‌اند، باید این واکسن را تزریق کنند. بسیاری از مراکز غیردرمانی که پیرسینگ توسط فردی غیرمتخصص انجام می‌شود به این نکته توجه نمی‌کنند.

نکته مهم دیگری که در انتخاب‌ جواهر مورد نظر باید به آن توجه کرد ابعاد آن است؛ یعنی علاوه بر توجه به کیفیت باید به ابعاد شیء تزیینی هم توجه کرد زیرا ممکن است استفاده از یک‌ جواهر ‌ریز، باعث ورود آن به نواحی داخلی بدن شود.

به علت سوراخ شدن قسمتی از بدن، فرد دچار خونریزی کمی می‌شود. به همین دلیل افرادی که دارای مشکلات خونی مانند مشکل در انعقاد خون هستند، حتما باید قبل از انجام این عمل این موضوع را بیان کنند. همچنین در بیماران دیابتی ضروری است که این موضوع قبل از انجام هر گونه اقدامی مطرح شود.

گاهی فرد پس از انجام پیرسینگ هنگام رابطه زناشویی دچار درد و در برخی موارد خونریزی می‌شود.

حتما قبل از انجام پیرسینگ به این نکته توجه کنید که آیا شما جزو آن گروه از افرادی هستید که هنگام زخم و ترمیم آن خیلی زود گوشت اضافه می‌آورید؟ اگر پاسخ مثبت است، بهتر است کمی تامل کرده و با فرد متخصص مشورت کنید.

انجام پیرسینگ ناحیه ژنیتال در خانم‌های باردار اصلا توصیه نمی‌شود. این خانم‌‌ها باید بدانند هرگونه انجام جراحی‌های غیرضروری روی نواحی مختلف بدن به‌ویژه ناحیه ژنیتال ممکن است باعث آسیب به جنین آنها شود.

پس از انجام پیرسینگ باید تا مدتی که زخم بهبود می‌یابد، از محل آن محافظت کرد تا دچار عفونت یا هر مشکل دیگری نشود. اگر قسمت مورد نظر دچار قرمزی طولانی همراه با تورم و درد شد، بهتر است با متخصص مشورت کنید و موضوع را با او در میان بگذارید. خروج مایع زردرنگ هم نیازمند مراجعه به پزشک است.

در صورت مشاهده هر مورد غیرطبیعی، سعی بر خارج کردن‌ جواهر استفاده‌شده برای پیرسینگ خود نکنید تا فردی که آن را کار گذاشته پس از معاینه شما این کار را انجام دهد.

چه کـسانی بیشتر در معرض این عوارض قرار دارند؟

افرادی که سابقه قبلی حساسیت به فلزاتی چون نیکل و کروم دارند ممکن است به دنبال استفاده از پیرسینگ دچار واکنش‌های حساسیت‌زای خیلی شدید شوند. علایم آلرژی به پیرسینگ جدید می تواند قرمزی، خارش یا سوزش و راش پوستی اطراف محل باشد. درمان این واکنش‌ها ممکن است مدت‌ها طول بکشد و حتی تا بعد از خارج کردن پیرسینگ ادامه داشته باشد.

با یک پرسش می‌توان فهمید فردی که برای انجام پیرسینگ مراجعه کرده، سابقه حساسیت به فلز دارد یا نه. ولی افرادی که سابقه‌ای از حساسیت ندارند ممکن است برای اولین بار با واکنش حساسیت‌زا یا اگزمایی مواجه شوند. در موارد بسیاری شاهد بوده‌ایم که فردی بعد از استفاده از پیرسینگ ناف، دچار التهاب، قرمزی و خارش پوست اطراف ناف شده و حتی با خارج کردن پیرسینگ، این عوارض ماه‌ها و حتی سال‌ها ادامه داشته؛ بنابراین احتمال تشخیص قطعی حساسیت وجود ندارد.

برای پیشگیری از واکنش آلرژیک توصیه می شود تنها از فلزات غیر سمی استفاده کنید؛ مثل:

استیل گرید جراحی
طلای 14 یا 18 عیار
تیتانیوم
نیوبیوم
پلاتین

پیرسینگ کدام قسمت‌ها می‌تواند عوارض بیشتری داشته باشد؟

به طور کلی ناف منطقه‌ای است که به ندرت تمیز می‌شود و از آنجا که حفره‌مانند است، احتمال بروز عفونت با سوراخ کردن آن افزایش می‌یابد. از طرفی، پیرسینگ ناف طی دوره بارداری یا جراحی می‌تواند منبع مهمی برای عفونت باشد. به همین دلیل توصیه می‌شود خانم‌ها در دوره بارداری از انجام پیرسینگ ناف بپرهیزند و پیرسینگ ناف را خارج کنند؛ چرا که احتمال آسیب پوستی و پارگی آن با بزرگ شدن شکم وجود دارد. پیرسینگ ناحیه تناسلی هم به دلیل شرایط خاص و رطوبت زیاد این منطقه، می‌تواند به عفونت‌های پوستی طولانی و دردسرساز منجر شود.

خطرناکترین پیرسینگ ها

امروزه شاهد انجام پیرسینگ در گوشه پلک هستیم که می‌تواند عوارض خطرناکی داشته باشد. اگزماهای دور چشم از جمله این عوارض هستند که درمان بسیار سختی دارند و حتی گاهی سال‌ها طول می‌‌کشند و علاوه بر مصرف داروهای کورتونی، تزریقات مختلف و مصرف داروهای کاهنده سیستم ایمنی، شاهد عود چند‌باره اگزما هستیم بنابراین توصیه می‌شود افراد از این نوع پیرسینگ استفاده نکنند و اگر به هر دلیل خواهان انجام پیرسینگ گوشه چشم هستند، این کار نباید طولانی‌مدت باشد چراکه هر چه تماس بیشتر باشد، خطر واکنش‌های حساسیت‌زا هم افزایش می‌یابد. افرادی هم که سابقه اگزمای پوستی دارند، به هیچ وجه نباید از این نوع پیرسینگ‌ها استفاده کنند چون در گردابی می‌افتند که خروج از آن بسیار سخت خواهد بود. پیرسینگ‌های کنار چشم، خطرناک‌ترین کاری است که به دلیل خطر عفونت‌ها و همچنین ارتباط نزدیک با مغز می‌تواند منجر به التهاب چشم و مشکلات مغزی شود.

چه افرادی صلاحیت انجام پیرسینگ را دارند؟

دانستن آناتومی بدن برای انجام عمل پیرسینگ ضروری است بنابراین هر کسی صلاحیت انجام این کار را ندارد و نباید برای انجام این مورد مهم به آرایشگاه‌ها مراجعه کرد چرا که گاهی انجام پیرسینگ توسط افراد بدون صلاحیت می‌تواند عوارض بازگشت‌ناپذیری به جا بگذارد. بهترین افراد برای انجام این کار پزشکانی هستند که در مراکز زیبایی فعالیت می‌کنند.

اگر پیرسینگ در محیطی استریل و توسط فرد باصلاحیت انجام شود معمولا بدون خطر است؛ اما در صورت تمیز نبودن وسایل و محیط، خطر انتقال بیماری های خونی وجود دارد؛ از جمله هپاتیت B، هپاتیت C، کزاز و ایدز. حتی در محیط های استریل هم بعضی خطرات شایع پیرسینگ مثل عفونت های مزمن، آلرژی های پوستی، آبسه، التهاب یا آسیب عصبی و خونریزی طولانی مدت.

به گزارش «بهپو» و به نقل از «هفته نامه سلامت»، به طور کلی اگر هپاتیت، بیماری های قلبی یا سیستم ایمنی ضعیف دارید، اگر داروهای استروییدی یا رقیق کننده خون مصرف می کنید و بالاخره اگر باردارید و می خواهید پیرسینگ انجام دهید حتما پیش از انجام این کار با پزشک خود مشورت کنید./