1500 بازدید
45 دیدگاه
بسیاری از مردم بطور منظم گلوکز آمین مصرف می کنند تا به حفظ غضروف کمک کرده و دردهای ناشی از آرتروز را مدیریت کنند.
در سال‌های اخیر مصرف مکمل‌های غذایی مثل گلوکزامین و کندرویتین سولفات در بین مردم رواج فراوانی پیدا کرده و به‌صورت تجارت پرسودی برای شرکت‌های دارویی درآمده است. این مکمل‌های غذایی در داروخانه‌ها بدون نسخه پزشک در دسترس بیماران قرار دارند.
بسیاری، این مواد را داروهای غضروف ساز می‌نامند و مصرف آن را توجیه و ترغیب می‌کنند. آیا این مواد آن میزان تاثیری را که ادعا می‌شود، به جای می‌گذارند و تا چه حد می‌توانند مفید باشند؟
تعداد زیادی از مردم از درد مفاصل رنج می‌برند که علت بسیاری از آنها استئوآرتریت -آرتروز- یا سائیدگی مفصل است. در این بیماری غضروف سطح مفصل آسیب دیده و به تدریج از بین می‌رود. بسیاری از مبتلایان به این دردها از مکمل‌های غذایی جدید مثل گلوکزامین و کندرویتین سولفات به امید کاهش درد و بهبود وضعیت مفصل استفاده می‌کنند.
گلوکزامین ماده‌ا‌ی است که به صورت طبیعی در بدن وجود داشته و موجب تحریک تولید و ترمیم غضروف می‌شود. با در نظر گرفتن اینکه نقطه شروع آسیب در آرتروز مفاصل غضروف مفصلی است، تاثیر این مواد ممکن است توجیه شود. به نظر می‌رسد مصرف این مواد سطح تولید اسید هیالورونیک را در مفاصل هم افزایش می‌دهد (اسید هیالورونیک در سلامت مایع سینوویال تاثیر دارد.)
کندرویتین سولفات ماده طبیعی دیگری است که در بدن وجود دارد و مانع می‌شود که آنزیم‌های بدن، مواد اصلی تشکیل دهنده غضروف را از بین ببرند.
مکمل‌هایی که حاوی این مواد هستند معمولا از منابع حیوانی تهیه می‌شوند. کسانی که از این مواد استفاده می‌کنند امیدوارند که با مصرف آنها دردشان از بین رفته و شاید غضروف مفصلی آنها هم ترمیم شود. مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته تا حدودی اثرات ضددرد این مواد را برای کاهش درد زانو و مفصل ران نشان داده، ولی تاکنون نشان داده نشده و ثابت نشده که این مواد بتوانند از آسیب بیشتر غضروف جلوگیری کرده یا وضعیت غضروف مفصلی را بهتر یا غضروف‌سازی کنند.
بسیاری، این مواد را داروهای غضروف ساز می‌نامند و مصرف آن را توجیه و ترغیب می‌کنند. آیا این مواد آن میزان تاثیری را که ادعا می‌شود، به جای می‌گذارند و تا چه حد می‌توانند مفید باشند؟
تعداد زیادی از مردم از درد مفاصل رنج می‌برند که علت بسیاری از آنها استئوآرتریت -آرتروز- یا سائیدگی مفصل است. در این بیماری غضروف سطح مفصل آسیب دیده و به تدریج از بین می‌رود. بسیاری از مبتلایان به این دردها از مکمل‌های غذایی جدید مثل گلوکزامین و کندرویتین سولفات به امید کاهش درد و بهبود وضعیت مفصل استفاده می‌کنند.
گلوکزامین ماده‌ا‌ی است که به صورت طبیعی در بدن وجود داشته و موجب تحریک تولید و ترمیم غضروف می‌شود. با در نظر گرفتن اینکه نقطه شروع آسیب در آرتروز مفاصل غضروف مفصلی است، تاثیر این مواد ممکن است توجیه شود. به نظر می‌رسد مصرف این مواد سطح تولید اسید هیالورونیک را در مفاصل هم افزایش می‌دهد (اسید هیالورونیک در سلامت مایع سینوویال تاثیر دارد.)
کندرویتین سولفات ماده طبیعی دیگری است که در بدن وجود دارد و مانع می‌شود که آنزیم‌های بدن، مواد اصلی تشکیل دهنده غضروف را از بین ببرند.
مکمل‌هایی که حاوی این مواد هستند معمولا از منابع حیوانی تهیه می‌شوند. کسانی که از این مواد استفاده می‌کنند امیدوارند که با مصرف آنها دردشان از بین رفته و شاید غضروف مفصلی آنها هم ترمیم شود. مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته تا حدودی اثرات ضددرد این مواد را برای کاهش درد زانو و مفصل ران نشان داده، ولی تاکنون نشان داده نشده و ثابت نشده که این مواد بتوانند از آسیب بیشتر غضروف جلوگیری کرده یا وضعیت غضروف مفصلی را بهتر یا غضروف‌سازی کنند.
نکاتی در مورد مصرف گلوکزامین و کندرویتین سولفات
چون گلوکزامین و کندرویتین سولفات تحت نام مکمل‌های غذایی طبقه‌بندی می‌شوند و لفظ دارو به آنها اطلاق نمی‌شود، سازمان‌های دارویی کشورهای تولید کننده مثل سازمان غذا و داروی آمریکا نظارتی بر روند تولید آنها ندارند. معنای این جمله آن است که وقتی قوطی می‌خرید که روی آن نوشته شده «گلوکزامین / کندروآیتین سولفات»، شما نمی‌توانید مطمئن باشید واقعا چیزی را که می‌خواهید به‌دست آورده‌اید. طبق مطالعه جدیدی که به عمل آمده فقط نیمی از این مکمل‌ها واقعا به اندازه‌ای که در روی جعبه ذکر کرده‌اند حاوی این مواد هستند.
گلوکزامین به دو شکل وجود دارد: کلرید و سولفات. مصرف گلوکزامین معمولا به‌صورت روزی سه قرص 500 میلی‌گرمی است. به توصیه برخی کارشناسان مصرف گلوکزامین به همراه غذا از ناراحتی معده جلوگیری می کند. گلوکزامین مکملی ایمن است و عوارض جانبی آن معمولا خفیف است. عموما در اثر مصرف دوزهای بالا عوارضی بروز می کند؛ از قبیل ناراحتی معده، سوزش سردل، سرگیجه و سردرد.
اگرچه گلوکزامین سولفات اغلب در کارخانه ها از پوسته سخت پوستان ساخته می شوند اما هیچ نوع منبع خوراکی طبیعی دیگری در طبیعت وجود ندارد که حاوی گلوکزامین باشد. بنابراین نمی توان گلوکزامین را از خوراکی ها و غذاهای طبیعی دریافت کرد.
گلوکزامین به دو شکل وجود دارد: کلرید و سولفات. مصرف گلوکزامین معمولا به‌صورت روزی سه قرص 500 میلی‌گرمی است. به توصیه برخی کارشناسان مصرف گلوکزامین به همراه غذا از ناراحتی معده جلوگیری می کند. گلوکزامین مکملی ایمن است و عوارض جانبی آن معمولا خفیف است. عموما در اثر مصرف دوزهای بالا عوارضی بروز می کند؛ از قبیل ناراحتی معده، سوزش سردل، سرگیجه و سردرد.
اگرچه گلوکزامین سولفات اغلب در کارخانه ها از پوسته سخت پوستان ساخته می شوند اما هیچ نوع منبع خوراکی طبیعی دیگری در طبیعت وجود ندارد که حاوی گلوکزامین باشد. بنابراین نمی توان گلوکزامین را از خوراکی ها و غذاهای طبیعی دریافت کرد.
مضرات گلوکزامین
اگر به صدف آلرژی دارید در استفاده از گلوکزامین باید محتاط باشید، چون ممکن است واکنش آلرژیک نشان دهید. همچنین اگر دیابت، بیماری های کلیه، بیماریهای قلبی، اختلالات خونریزی یا فشار خون بالا دارید پیش از مصرف گلوکزامین حتما با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل گلوکزآمین با دیگر داروها
به نقل از «وبمد»، اگر داروی دیگری مصرف می کنید بخصوص داروهای قلبی، رقیق کننده های خون و داروهای دیابت حتما پیش از مصرف مکمل گلوکزامین با پزشک خود مشورت کنید. مصرف گلوکزامین همچنین در کودکان و زنان باردار و شیرده ممنوع است، چون هنوز شواهد علمی محکمی برای ایمن بودن مصرف آن در این گروه های جمعیتی بدست نیامده است./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
